„Mrowienie” Marcina Berdyszaka powstało w czasie pandemii i wizualizuje ówczesną paradoksalną sytuację – konieczność izolacji i potrzebę wspólnoty, potrzebę tym silniejszą im większe odczuwamy zagrożenie. Fragmenty dekoracyjnych ram, ułożone w koncentryczne okręgi akcentują środek kompozycji, gdzie mrowiące się maleńkie postaci tworzą zaczerniony punkt – miejsce, z którego wychodzą albo do którego zmierzają. Drewniane aplikacje budzą skojarzenie z meblami, a więc z domem, przestrzenią zamkniętą, bezpieczną. Chociaż Berdyszak wprowadził geometryczny porządek w układ tych elementów, to ich rozproszenie dosłownie obrazuje rozbicie świata, jaki znamy. Niepewność, która się przy tej okazji rodzi, może przyprawić o całkiem fizyczne drętwienie, mrowienie...