W 1976 roku rozpoczęła studia w Akademii im. Abawjana w Erewaniu. Podjęła prace w szkole wykładając sztukę w rodzinnym Arteku. Trzęsienie ziemi, które w 1988 roku nawiedziło Armenię, zniszczyło szkołę, w której pracowała. Wraz z uczniami przeniesiono ją na Łotwę do Cesis. Dalsze jej losy związane były z niesieniem pomocy na rzecz poszkodowanych, aktywnej działalności społecznej i pedagogicznej. Pierwszą wystawę swoich akwarel miała w 1989 roku w Cesise. W roku 1990 wstąpiła do Związku Artystów Armeńskich, wnosząc duży wkład w rozwój malarstwa przedstawieniowego w Armenii. Artystka w swoich obrazach podejmuje rozmaitą, charakterystyczną dla Armenii tematykę, jak: tradycyjny pejzaż, kwiaty, cerkiew i portret kobiecy. Wiele z jej dzieł znajduje się w kolekcjach całego świata. Brała udział w wystawach w Armenii, Łotwie, Niemczech, Ukrainie. Dochód uzyskany ze sprzedaży dzieł przeznaczany jest na pomoc poszkodowanym w trzęsieniach ziemi w Armenii.
Prezentowana praca stanowi ciekawe połączenie realizmu z doświadczeniami impresjonistycznymi. Obraz malowany subtelnie, delikatnie, jednocześnie z zastosowaniem drobnej faktury w warstwie malarskiej, sprawia wrażenie migotliwie podkreślającego barwy światła. Pod rozłożystym drzewem przedstawione zostały dwie postaci, za nimi stara chata. Rozwieszony przed nią sznur z suszącą się odzieżą w połączeniu z bluzką jednej z osób stanowi centrum kolorystyczne obrazu, równoważąc i urozmaicając kompozycję.