Praca "Mother Portrait after Witkacy", nawiązuje do twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego) z okresu tzw. "potworów", rysowanych węglem od 1906 r. kompozycji figuralnych. Obraz stanowił część scenografii performansu Pauliny Ołowskiej na podstawie dramatu Witkacego Matka. Niesmaczna sztuka w dwóch aktach w Tate Modern Gallery w Londynie w 2015 roku. Na potrzeby performansu, artystka na dwa tygodnie przekształciła jedno z pomieszczeń Tate Modern w pokój w stylu zakopiańskim – namalowała w nim mural-tapetę, wstawiła stoły, krzesła i szafy, na ścianach zawisły natomiast dzieła z kolekcji Tate autorstwa Henri Matisse'a, Dory Carrington czy Pabla Picassa. Teatralna scenografia funkcjonowała również jako instalacja, element wystawy Pauliny Ołowskiej Poetry & Dream.

Dla działań artystycznych Pauliny Ołowskiej (1976) charakterystyczna jest multidyscyplinarność i wykorzystywanie różnych mediów. Jej twórczość nieustannie ewoluuje w zależności od aktualnych doświadczeń i fascynacji artystki, jednakże wspólnym mianownikiem dla jej przedsięwzięć jest wiara w sztukę, która może zmieniać świat. Jest jedną z najlepiej rozpoznawalnych polskich artystek średniego pokolenia. W swoich działaniach wykorzystuje różne media i techniki – od malarstwa, przez fotografię, wideo i performans. Jej obrazy często koncentrują się na kwestiach związanych ze specyfiką estetyki life-stylowej w socjalistycznej Polsce. Ołowska regularnie sięga również do twórczości historycznych polskich artystek jak Zofia Stryjeńska, by poddać jej sztukę twórczej rekonstrukcji. W analogiczny sposób przetwarza również zapominane aspekty lokalnego dziedzictwa kulturowego, tworząc prace przywołujące postaci słowiańskich bóstw. Prace Ołowskiej znajdują się w najważniejszych kolekcjach polskich i międzynarodowych.