Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Juliana Fałata w Bielsku-Białej. Ukończyła studia artystyczno-pedagogiczne na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach - filia w Cieszynie. Dyplom w 1995 roku pod kierunkiem dr Witolda Iwanka - praca teoretyczna oraz Alfreda Biedrawy - malarstwo. Artystyczna droga Joanny Sułek-Malinowskiej to ciągłe poszukiwania równowagi. Najważniejszym aspektem w jej obrazach to kolor w kompozycji. Abstrakcyjne obrazy budowane są za pomocą płynnych linii, przenikających się na płaszczyźnie tworzących dzieło tak, aby tworzyło spójną całość. Płaska plama barwna pozwala skupić się na formie. Czasami artystka zagłębia się w tajniki światła i cienia, dzięki którym buduje przestrzeń. Często układy przestrzenne rozświetlane są światłem padającym z nieoczywistego źródła. Uwydatniają się, aby za chwilę zapaść się w czerń. Powierzchnia obrazów poprzez wielokrotne, precyzyjne nakładanie płaskiej plamy, zdaje się być idealnie gładka. Pierwsze abstrakcje odznaczają się dużą dynamiką, która podkreślona została zmiennością poszczególnych plam poprzez kontrast barwny. Późniejsze prace mają formę bardziej czystą. Pojawia się symbol, znak słońca lub umownej przestrzeni kosmicznej. Delikatne, zaoblone linie podkreślają kruchość zjawiska, a jednocześnie są łącznikiem pasa barw z czarną przestrzenią. Poza odrealnionym światem artystka tworzy także cykle poświęcone postaci. Portrety zwykłych ludzi, przeważnie przyjaciół, którzy upozowani, wyglądają jakby byli uchwyceni w kadrze fotograficznym.

44
Joanna SUŁEK-MALINOWSKA (ur. 1969, Bielsko-Biała)

Most, 2015

Akryl na płótnie, 80x120 cm
Opisany na odwrocie

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Juliana Fałata w Bielsku-Białej. Ukończyła studia artystyczno-pedagogiczne na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach - filia w Cieszynie. Dyplom w 1995 roku pod kierunkiem dr Witolda Iwanka - praca teoretyczna oraz Alfreda Biedrawy - malarstwo. Artystyczna droga Joanny Sułek-Malinowskiej to ciągłe poszukiwania równowagi. Najważniejszym aspektem w jej obrazach to kolor w kompozycji. Abstrakcyjne obrazy budowane są za pomocą płynnych linii, przenikających się na płaszczyźnie tworzących dzieło tak, aby tworzyło spójną całość. Płaska plama barwna pozwala skupić się na formie. Czasami artystka zagłębia się w tajniki światła i cienia, dzięki którym buduje przestrzeń. Często układy przestrzenne rozświetlane są światłem padającym z nieoczywistego źródła. Uwydatniają się, aby za chwilę zapaść się w czerń. Powierzchnia obrazów poprzez wielokrotne, precyzyjne nakładanie płaskiej plamy, zdaje się być idealnie gładka. Pierwsze abstrakcje odznaczają się dużą dynamiką, która podkreślona została zmiennością poszczególnych plam poprzez kontrast barwny. Późniejsze prace mają formę bardziej czystą. Pojawia się symbol, znak słońca lub umownej przestrzeni kosmicznej. Delikatne, zaoblone linie podkreślają kruchość zjawiska, a jednocześnie są łącznikiem pasa barw z czarną przestrzenią. Poza odrealnionym światem artystka tworzy także cykle poświęcone postaci. Portrety zwykłych ludzi, przeważnie przyjaciół, którzy upozowani, wyglądają jakby byli uchwyceni w kadrze fotograficznym.