Przez krótki okres czasu studiował w monachijskiej ASP oraz w pracowni J. P. Laurence`a w Paryżu. Odbył szereg podróży, a w 1911 r. osiadł w Paryżu. Uczestniczył w paryskich Salonach i ekspozycjach Société Nationale des Beaux-Arts. Swą sztukę prezentował także w Musée de Bordeaux, Lyon i Marseille. Na ukształtowanie postawy twórczej Terlikowskiego silnie oddziałał fowizm, pod wpływem którego, artysta stosował szeroką gamę nasyconych barw zestawiając je na zasadzie kontrastu. Formy budował tłustą, impastowo kładzioną plamą barwną. Oferowany obraz jest znakomitym przykładem malarskiej techniki Terlikowskiego. Widoczny jest tu zarówno dekoracyjny zmysł artysty jak też jego znakomite wyczucie koloru. Uzyskany szpachlą malarski relief, zróżnicowany, dynamicznie kładziony, zintensyfikowany w partii centralnego motywu, uwydatnia bogatą materię malarską i emanuje dostojnym blaskiem.