Włodzimierz Nałęcz studiował w akademii petersburskiej w latach 1885-1893. Specjalizował się w malarstwie pejzażowym pod kierunkiem m.in. Iwana Ajwazowskiego. Przypuszczalnie w roku 1891 odbył pierwszą podróż artystyczną na Krym. Rok później jako stypendysta ministerstwa oświaty został wysłany za granicę w celu zapoznania się z metodami nauczania rysunku. Zwiedził wówczas Belgię, Norwegię, Szwecję, Anglię, Niemcy. Ze swych podróży wracał z bogatymi zbiorami studiów i obrazów, które w akademii nagradzano medalami. Po ukończeniu studiów z tytułem "kłassnyj chudożnik" III stopnia i z małym srebrnym medalem, osiedlił się w Paryżu, skąd wyruszał w liczne wyprawy artystyczne. W 1896 roku odwiedził Tatry, powstały wówczas serie szkiców przygotowawczych do "Panoramy Tatr" - przedsięwzięcia artystycznego, przy którym Nałęcz współpracował ze Stanisławem Janowskim, Antonim Piotrkowskim i Teodorem Axentowiczem. W 1899 roku zamieszkał w Żytomierzu, a siedem lat później przeniósł się do Warszawy. Od roku 1909 coraz częściej w jego obrazach pojawia się wybrzeże Bałtyku. Jego twórczość została zdominowana przez tematykę marynistyczną. Artysta wybudował koło Rozewia willę "Nałęczówka". Spędzał tam letnie miesiące, malował i organizował kursy pejzażu morskiego. Zorganizował Koło Marynistów Polskich, które działało w ramach Polskiego Towarzystwa Artystycznego. Nałęcz w swej twórczości skupił się wyłącznie na pejzażu, kompozycje figuralne występowały tylko sporadycznie. Ulubionymi motywami był widok gór i morza północnej części Europy oraz pejzaże z terenów Polski i Morza Bałtyckiego. Posługiwał się techniką olejną, akwarelą, temperą oraz pastelami Rafaellego. Swoje prace bardzo często prezentował na licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie oraz w wielu miastach Polski, a pod koniec XIX w. m.in. w Petersburgu, Paryżu, Moskwie, Londynie, Wiedniu, Kijowie. Znaczna część obrazów uległa zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Ocalałe można podziwiać w wielu polskich muzeach, poza tym w Litewskim Muzeum Sztuki w Wilnie, Lwowskiej Galerii Obrazów, Muzeum Krajoznawczym w Winnicy i Żytomierzu (Ukraina).
Malownicza skarpa opada łagodnie w stronę wzburzonego morza, po którym mkną w stronę brzegu spienione fale. Artysta szybkimi i zdecydowanymi pociągnięciami pędzla utrwala w swoim dziele bezkres morza oraz jego nieujarzmiona potęgę. Grubo kładziona farba wzmaga wrażenie spiętrzenia roślinności porastającej nadmorską skarpę oraz odczucie falującego rytmu morza.
Olej, sklejka; 27 x 41,8 cm
Sygnowany p. d.: Wł. Nałęcz
Na odwrocie nalepka papierowa: Zbiorowa Wystawa Dzieł | Włodzimierza Nałęcza |
Tytuł Morze nasze nad Rozewiem | Rodzaj wykonania olejny | Cena 250 zł. p | Podpis WNałęcz
Włodzimierz Nałęcz studiował w akademii petersburskiej w latach 1885-1893. Specjalizował się w malarstwie pejzażowym pod kierunkiem m.in. Iwana Ajwazowskiego. Przypuszczalnie w roku 1891 odbył pierwszą podróż artystyczną na Krym. Rok później jako stypendysta ministerstwa oświaty został wysłany za granicę w celu zapoznania się z metodami nauczania rysunku. Zwiedził wówczas Belgię, Norwegię, Szwecję, Anglię, Niemcy. Ze swych podróży wracał z bogatymi zbiorami studiów i obrazów, które w akademii nagradzano medalami. Po ukończeniu studiów z tytułem "kłassnyj chudożnik" III stopnia i z małym srebrnym medalem, osiedlił się w Paryżu, skąd wyruszał w liczne wyprawy artystyczne. W 1896 roku odwiedził Tatry, powstały wówczas serie szkiców przygotowawczych do "Panoramy Tatr" - przedsięwzięcia artystycznego, przy którym Nałęcz współpracował ze Stanisławem Janowskim, Antonim Piotrkowskim i Teodorem Axentowiczem. W 1899 roku zamieszkał w Żytomierzu, a siedem lat później przeniósł się do Warszawy. Od roku 1909 coraz częściej w jego obrazach pojawia się wybrzeże Bałtyku. Jego twórczość została zdominowana przez tematykę marynistyczną. Artysta wybudował koło Rozewia willę "Nałęczówka". Spędzał tam letnie miesiące, malował i organizował kursy pejzażu morskiego. Zorganizował Koło Marynistów Polskich, które działało w ramach Polskiego Towarzystwa Artystycznego. Nałęcz w swej twórczości skupił się wyłącznie na pejzażu, kompozycje figuralne występowały tylko sporadycznie. Ulubionymi motywami był widok gór i morza północnej części Europy oraz pejzaże z terenów Polski i Morza Bałtyckiego. Posługiwał się techniką olejną, akwarelą, temperą oraz pastelami Rafaellego. Swoje prace bardzo często prezentował na licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie oraz w wielu miastach Polski, a pod koniec XIX w. m.in. w Petersburgu, Paryżu, Moskwie, Londynie, Wiedniu, Kijowie. Znaczna część obrazów uległa zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Ocalałe można podziwiać w wielu polskich muzeach, poza tym w Litewskim Muzeum Sztuki w Wilnie, Lwowskiej Galerii Obrazów, Muzeum Krajoznawczym w Winnicy i Żytomierzu (Ukraina).
Malownicza skarpa opada łagodnie w stronę wzburzonego morza, po którym mkną w stronę brzegu spienione fale. Artysta szybkimi i zdecydowanymi pociągnięciami pędzla utrwala w swoim dziele bezkres morza oraz jego nieujarzmiona potęgę. Grubo kładziona farba wzmaga wrażenie spiętrzenia roślinności porastającej nadmorską skarpę oraz odczucie falującego rytmu morza.