Włodzimierz Nałęcz urodził się w 1865 roku w Kijowie, studiował w latach 1885–1893 w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, kształcąc się m.in. u mistrzów pejzażu morskiego: Iwana Ajwazowskiego i Lwa Lagorio. Już podczas studiów odwiedzał kraje Europy Północnej – Belgia, Szwecja, Norwegia, a także później Holandia, Anglia, Francja i Szkocja – zbierając bogaty materiał wizualny.
Ta wczesna fascynacja morzem znalazła pełne wybrzmienie po powrocie do Polski. W 1909 roku zorganizował rejs Wisłą do Gdańska, co zapoczątkowało jego głębokie zainteresowanie Bałtykiem – tematem stanowiącym serce jego późniejszej twórczości. W 1920 wykupił działkę w Lisim Jarze koło Rozewia, gdzie wybudował willę „Nałęczówkę” i prowadził letnie kursy pejzażu marynistycznego – stając się jednocześnie głównym animatorem ruchu artystycznego wśród marynistów.
W 1922 roku założył Koło Marynistów Polskich przy Polskim Towarzystwie Artystycznym, był jego prezesem, a także współtwórcą Ligi Morskiej i Rzecznej.
Artystycznie koncentrował się niemal wyłącznie na pejzażu morskim: malował Bałtyk, jeziora, porty, statki handlowe i okręty wojenne, a także sceny w stylu historycznym (np. „Bitwa pod Oliwą”) Posługiwał się technikami olejną, akwarelą, temperą i pastelami.
Niestety podczas II wojny światowej na skutek zniszczenia zginęły obie jego pracownie – warszawska i lisijarska – co spowodowało utratę dużej części dorobku . Zmarł 12 września 1946 roku w Jeruzalu. Dziś jego prace znajdują się w Narodowym Muzeum Morskim w Gdańsku, Muzeach Narodowych w Warszawie, Szczecinie, Wrocławiu, w kolekcjach litewskich, ukraińskich oraz licznych zbiorach prywatnych.
Olej/płyta,
Sygn., dat. i opisany p.d.: 'Warszawa Wł. Nałęcz 1910'
Na odwrociu dwie nalepki zachowane fragmentarycznie, trudno czytelne.
Włodzimierz Nałęcz urodził się w 1865 roku w Kijowie, studiował w latach 1885–1893 w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, kształcąc się m.in. u mistrzów pejzażu morskiego: Iwana Ajwazowskiego i Lwa Lagorio. Już podczas studiów odwiedzał kraje Europy Północnej – Belgia, Szwecja, Norwegia, a także później Holandia, Anglia, Francja i Szkocja – zbierając bogaty materiał wizualny.
Ta wczesna fascynacja morzem znalazła pełne wybrzmienie po powrocie do Polski. W 1909 roku zorganizował rejs Wisłą do Gdańska, co zapoczątkowało jego głębokie zainteresowanie Bałtykiem – tematem stanowiącym serce jego późniejszej twórczości. W 1920 wykupił działkę w Lisim Jarze koło Rozewia, gdzie wybudował willę „Nałęczówkę” i prowadził letnie kursy pejzażu marynistycznego – stając się jednocześnie głównym animatorem ruchu artystycznego wśród marynistów.
W 1922 roku założył Koło Marynistów Polskich przy Polskim Towarzystwie Artystycznym, był jego prezesem, a także współtwórcą Ligi Morskiej i Rzecznej.
Artystycznie koncentrował się niemal wyłącznie na pejzażu morskim: malował Bałtyk, jeziora, porty, statki handlowe i okręty wojenne, a także sceny w stylu historycznym (np. „Bitwa pod Oliwą”) Posługiwał się technikami olejną, akwarelą, temperą i pastelami.
Niestety podczas II wojny światowej na skutek zniszczenia zginęły obie jego pracownie – warszawska i lisijarska – co spowodowało utratę dużej części dorobku . Zmarł 12 września 1946 roku w Jeruzalu. Dziś jego prace znajdują się w Narodowym Muzeum Morskim w Gdańsku, Muzeach Narodowych w Warszawie, Szczecinie, Wrocławiu, w kolekcjach litewskich, ukraińskich oraz licznych zbiorach prywatnych.