Proweniencja:
– Kolekcja prywatna, Cambridge (Massachusetts), USA.
- Od 2003 kolekcja prywatna, Polska.

Postać kobiety obecna była od początku w malarstwie Jerzego Nowosielskiego. Słynne gimnastyczki, kobiety spętane w najdziwniejszych pozach, często wręcz torturowane, w latach 50-tych były tematem wiodącym. Krytycy nazywają to erotyczno-męczeńską figuracją.
Z biegiem lat pozostając w swoim artystycznym świecie, wielobarwna postać kobiety lub jej fragment pojawia się często. W ciągu całej drogi twórczej Nowosielskiego zainteresowanie kobietą, jej cielesnością było ogromne. Różne sposoby przedstawiania, różne fascynacje, a co za tym idzie, różne traktowanie modelki, malarskie i kompozycyjne a także ideologia zawarta w tych wspaniałych ujęciach stanowi temat do głębszego szukania źródeł powstawania tych dzieł.

Prezentowany obraz wpisuje się w rozbudowane kompozycje (Monografia nieznajomej, 1971, Monografia biała, 1982) z centralnie umieszczonym torsem kobiety ujętej z tyłu, otoczonym bordiurą z postaciami kobiet w różnych pozach, okalającymi centralną postać. Jest wspaniale zintegrowany z całością dzieł Jerzego Nowosielskiego. Nawiązuje do klasycznej ikony prawosławnej, gdzie wizerunki świętych uzupełniały klejma: sceny z życia i cuda bohaterów.

W znakomitej biografii pt. Nietoperz w świątyni, autorka Krystyna Czerni w końcowym artykule podsumowującym dzieło życia Mistrza Jerzego cytuje za Władysławem Panasem: ...twórczość Nowosielskiego (należy traktować) jako jeden tekst kultury, jeśli mamy w tym tekście obok siebie ikonę Matki Boskiej, akt kobiety i abstrakcję geometryczną – to te obrazy nawiązują ze sobą kontakt i oddziałują na siebie. Tworzą sieć niewidzialnych związków, pole siły...

Obraz wystawiany:
– Erotyki II, Galeria Pryzmat, Kraków, IV 1979.

Obraz reprodukowany i opisany:
– 1000 Arcydzieł Malarstwa Polskiego, opracowanie zbiorowe, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków, 2008, s. 477, il. barwna (jako Portret nieznajomej).