Jan Grubiński studiował w latach 1896-97 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, w pracowni J. Malczewskiego. Naukę kontynuował w Paryżu u R. Collina. Po powrocie zamieszkał w Warszawie. Należał do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, i tam wystawiał swoje prace w latach 1899-1933. Malował techniką olejną i pastelami. Od początku twórczości Grubiński wypowiadał się za pomocą środków właściwych malarstwu realistycznemu i kształtował swoje prace według własnego odczucia natury, którą stale poznawał i odtwarzał w różnych porach roku. Obrazy jego o dużych walorach dekoracyjnych, łatwe w odbiorze, podobały się sferom zamożnym, toteż dekorowano nimi chętnie salony i rezydencje.