Grafik, malarz i scenograf, jeden z najbardziej znanych polskich artystów. Studiował w krakowskiej akademii w pracowniach W. Weissa i A. Marczyńskiego oraz w Warszawie w pracowni M. Byliny. Uprawiał plakat, malarstwo, rysunek, grafikę książkową, tworzył scenografie teatralne. Głównym źródłem inspiracji jego sztuki pozostaje artystyczna tradycja Europy. Był zafascynowany ludzkim ciałem. W swych obrazach deformował je, monumentalizował, umieszczał w zaskakujących kontekstach. Witalność tworzonych postaci kojarzona jest z vanitas. Posługiwał się bogatą ornamentacją. Posiadał indywidualny system znaków. Od 1970 antydatował wszystkie prace o 300 lat.

173
Franciszek STAROWIEYSKI (1930 Bratkówka k. Krosna - 2009 Warszawa)

MOJE USTA, NOWA GŁOWA

Ołówek, kredka, gwasz;
63 x 49 cm w świetle passe-partout
Sygnowany: śr.d.: Ber/16 | monogram wiązany FSv.B | lin/80

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Grafik, malarz i scenograf, jeden z najbardziej znanych polskich artystów. Studiował w krakowskiej akademii w pracowniach W. Weissa i A. Marczyńskiego oraz w Warszawie w pracowni M. Byliny. Uprawiał plakat, malarstwo, rysunek, grafikę książkową, tworzył scenografie teatralne. Głównym źródłem inspiracji jego sztuki pozostaje artystyczna tradycja Europy. Był zafascynowany ludzkim ciałem. W swych obrazach deformował je, monumentalizował, umieszczał w zaskakujących kontekstach. Witalność tworzonych postaci kojarzona jest z vanitas. Posługiwał się bogatą ornamentacją. Posiadał indywidualny system znaków. Od 1970 antydatował wszystkie prace o 300 lat.