Malarz, w latach 1885-93 uczeń akademii petersburskiej m.in. w pracowni I. Ajwazowskiego. Studia kontynuował w Dusseldorfie i Paryżu, odbył wiele podróży artystycznych, m.in. do Belgii, Szwecji, Norwegii, Anglii. Po powrocie do kraju początkowo mieszkał w Żytomierzu, a od 1906 w Warszawie. Wiele miejsca w jego twórczości zajmuje tematyka marynistyczna, liczne pejzaże to efekt podróży po kraju i Europie. Podczas wyjazdu na Krym w 1904 artysta wykonał szkice do cyklu 12 obrazów, nawiązujących do mickiewiczowskich Sonetów Krymskich. Jedna z kompozycji nosiła tytuł sonetu "Mogiły haremu". Opis podróży i związane z nią refleksje zawarł artysta w wydanej w 1914 książce "Moje wędrówki artystyczne". Zwiedzając pałac chanów pisze: "Wracam do bramy głównej, poza którą z lewej strony przylega ogród zaciszny, gdzie się mieszczą, wśród wysmukłych topoli i drzew owocowych, " mogiły haremu" - grobowce z białego marmuru chanów, sułtanów, ich żon i najbliższych krewnych".(s. 17)

13
Włodzimierz NAŁĘCZ (1865 Kijów - 1946 Jeruzal k. Skierniewic)

Mogiły haremu

olej, tektura, 31 x 25 cm
sygn p.d.: Nałęcz

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Malarz, w latach 1885-93 uczeń akademii petersburskiej m.in. w pracowni I. Ajwazowskiego. Studia kontynuował w Dusseldorfie i Paryżu, odbył wiele podróży artystycznych, m.in. do Belgii, Szwecji, Norwegii, Anglii. Po powrocie do kraju początkowo mieszkał w Żytomierzu, a od 1906 w Warszawie. Wiele miejsca w jego twórczości zajmuje tematyka marynistyczna, liczne pejzaże to efekt podróży po kraju i Europie. Podczas wyjazdu na Krym w 1904 artysta wykonał szkice do cyklu 12 obrazów, nawiązujących do mickiewiczowskich Sonetów Krymskich. Jedna z kompozycji nosiła tytuł sonetu "Mogiły haremu". Opis podróży i związane z nią refleksje zawarł artysta w wydanej w 1914 książce "Moje wędrówki artystyczne". Zwiedzając pałac chanów pisze: "Wracam do bramy głównej, poza którą z lewej strony przylega ogród zaciszny, gdzie się mieszczą, wśród wysmukłych topoli i drzew owocowych, " mogiły haremu" - grobowce z białego marmuru chanów, sułtanów, ich żon i najbliższych krewnych".(s. 17)