Jerzy Kossak, syn Wojciecha i Marii z Kisielnickich, wnuk Juliusza, brat poetki Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i pisarki Magdaleny Samozwaniec. Ukończył gimnazjum Św. Jacka w Krakowie, następnie Szkołę Kadetów. Malarstwa uczył się od najmłodszych lat w pracowni dziadka i ojca. Podczas I wojny światowej służył w armii austriackiej. Mieszkał w Krakowie. W 1925 i 1926 r. jeździł wraz z ojcem po dworach w Poznańskiem i wykonywał dla tamtejszego ziemiaństwa liczne obrazy i portrety. Często malował obrazy z ojcem i wspólnie je sygnowali. Kontynuował rodzinną tradycję malarstwa batalistycznego. Podejmował tematy historyczne, malując głównie sceny z wojen napoleońskich i walk legionowych w okresie I wojny światowej, w których eksponował rodzajowy motyw konia, ułana i dziewczyny. W okresie międzywojennym malował także tematy z legend starogermańskich (Noc Walpurgii) i legend staroangielskich. Ilustrował również baśnie Grimma i ballady Mickiewicza.
Prezentowany obraz w tonacjach fioletowych przedstawia modlącego się w pejzażu pustynnym Beduina. Muzułmanin ma pięć obowiązków, zwanych pięcioma filarami islamu, w tym odprawiana pięć razy dziennie modlitwa z twarzą zwróconą w stronę Mekki, do magicznego kamienia. Długa włócznia zdobiona na końcu wbita jest w ziemię. Koń stojący za swoim panem spuszcza głowę, chroniąc oczy przed piaskiem pustynnym unoszonym przez wiatr. Podobne kompozycje pojawiają się w latach trzydziestych (np. Modlitwa Beduina na pustyni z roku 1933 reprodukowana w albumie: Kazimierz Olszański, Jerzy Kossak, Wydawnictwo Ossolineum 1992). Większość z nich znajduje się w kolekcjach prywatnych.