Malarz, wybitny przedstawiciel polskiej sztuki przełomu wieków, znakomity akwarelista, dyrektor krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych i jej reformator, członek Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", odznaczony złotymi medalami akademii berlińskiej i monachijskiej. Kształcił się w krakowskiej SSP u W. Łuszczkiewicza i L. Dębickiego (1869-1871). Studia kontynuował w akademii monachijskiej (1875-1880). Na krótko osiadł w Warszawie (1881-1886) skąd podróżował do Włoch, Hiszpanii, na Bliski Wschód, Ukrainę, Żmudź i Litwę. W 1885 odbył podróż dookoła świata. W 1886 został nadwornym malarzem polowań Wilhelma II. W Berlinie przebywał do 1895, w 1893 został mianowany członkiem berlińskiej Akademii Sztuki. Do Polski powrócił w 1895 i otrzymał stanowisko dyrektora krakowskiej SSP, która zawdzięcza mu uzyskanie w 1900 tytułu Akademii. Rektorem akademii był w latach 1905-1909. W 1910 osiedlił się w Bystrej. W latach 1921-1923 był dyrektorem Departamentu Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Brał udział w wystawach warszawskiego TZSP, krakowskiego TAP "Sztuka", a także w wystawach międzynarodowych, otrzymując liczne medale. Malował pejzaże, często zimowe, sceny rodzajowe, myśliwskie, widoki architektury zabytkowej, portrety. Wykonywał rysunki o podobnej tematyce do czasopism krajowych i zagranicznych.
Modląca się kobieta, 1905
gwasz, akwarela, pastel, karton naklejony na tekturę, 44 x 40,4 cm,
sygn. p. d.: Jul Fałat / 905.
Na odwrocie nalepka z orzeczeniem dr. Kazimierza Buczkowskiego z 5 października 1949.
Malarz, wybitny przedstawiciel polskiej sztuki przełomu wieków, znakomity akwarelista, dyrektor krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych i jej reformator, członek Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", odznaczony złotymi medalami akademii berlińskiej i monachijskiej. Kształcił się w krakowskiej SSP u W. Łuszczkiewicza i L. Dębickiego (1869-1871). Studia kontynuował w akademii monachijskiej (1875-1880). Na krótko osiadł w Warszawie (1881-1886) skąd podróżował do Włoch, Hiszpanii, na Bliski Wschód, Ukrainę, Żmudź i Litwę. W 1885 odbył podróż dookoła świata. W 1886 został nadwornym malarzem polowań Wilhelma II. W Berlinie przebywał do 1895, w 1893 został mianowany członkiem berlińskiej Akademii Sztuki. Do Polski powrócił w 1895 i otrzymał stanowisko dyrektora krakowskiej SSP, która zawdzięcza mu uzyskanie w 1900 tytułu Akademii. Rektorem akademii był w latach 1905-1909. W 1910 osiedlił się w Bystrej. W latach 1921-1923 był dyrektorem Departamentu Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Brał udział w wystawach warszawskiego TZSP, krakowskiego TAP "Sztuka", a także w wystawach międzynarodowych, otrzymując liczne medale. Malował pejzaże, często zimowe, sceny rodzajowe, myśliwskie, widoki architektury zabytkowej, portrety. Wykonywał rysunki o podobnej tematyce do czasopism krajowych i zagranicznych.