Wojciech Weiss kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w okresie dyrekcji Jana Matejki, następnie Władysława Łuszczkiewicza i Juliana Fałata, a także w uczelniach Paryża i Rzymu. Od 1907 r. prowadził działalność pedagogiczną na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (trzy razy pełnił funkcję rektora). Należał do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” oraz wiedeńskiej „Secesji”. W ramach jego zainteresowań znalazły się portrety, akty, pejzaże oraz kompozycje symboliczne. Zajmował się także grafiką. Niezwykle różnorodna, pełna witalności twórczość malarska artysty poddana była wielu inspiracjom. Weiss operował bogatą paletą zdecydowanych i wyrazistych barw, z reguły także rezygnował z konturu rozmywając krawędzie kształtów, czego efektem było charakterystyczne sfumato.
Obraz prezentowany był na wystawie „Sztuki” w Warszawie w 1935 r. (kat. poz. 241) oraz na wystawie monograficznej poświęconej twórczości W. Weissa w Poznaniu w 1977 r.

Bibliografia:
Wojciech Weiss 1875-1950, wystawa monograficzna
- Muzeum Narodowe w Poznaniu, czerwiec-wrzesień 1977, poz. nr 327