Na odwrocie nalepka depozytowa Muzeum Narodowego w Poznaniu - Dep. Nr 1026
Wystwaiany - Andrzej Wróblewski, w X rocznicę śmierci, Muzeum Narodowe w Poznaniu, IV.-V. 1967 r.
- Andrzej Wróblewski (1927-1957). Retrospektywa, Galeria Zachęta, Warszawa 1995, Muzeum Narodowe Kraków 1996 r.
Literatura - Andrzej Wróblewski, w X rocznicę śmierci, katalog wystawy, Poznań 1967
- Andrzej Wróblewski (1927-1957). Retrospektywa, katalog wystawy, Warszawa 1998, poz. 95 i 98 (reprodukcje).
Na odwrocie:
Malarz, grafik, teoretyk i krytyk artystyczny. W latach 1945-1952 studiował na Wydziale Malarstwa i Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Z. Radnickiego, Z. Pronaszki i H. Rudzkiej-Cybisowej, równolegle był studentem historii sztuki na Uniwerystecie Jagiellońskim. Debiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948 r., gdzie poza malarstwem pokazał formy przestrzenne. Był inicjatorem powstania "Grupy Samokształceniowej" przy krakowskiej uczelni. Od 1947 r. tworzył eksperymentalne obrazy, gdzie formę budował z figur geometrycznych. Pod koniec lat 40-tych rozpoczął malowanie serii Rozstrzelań, gdzie malował zdeformowane postaci, wyrażając błękitem symbolikę ich niematerialności.
1952 r.
Olej na płótnie 80 x 55,5 cm
Nie sygnowany
Na odwrocie nalepka depozytowa Muzeum Narodowego w Poznaniu - Dep. Nr 1026
Wystwaiany - Andrzej Wróblewski, w X rocznicę śmierci, Muzeum Narodowe w Poznaniu, IV.-V. 1967 r.
- Andrzej Wróblewski (1927-1957). Retrospektywa, Galeria Zachęta, Warszawa 1995, Muzeum Narodowe Kraków 1996 r.
Literatura - Andrzej Wróblewski, w X rocznicę śmierci, katalog wystawy, Poznań 1967
- Andrzej Wróblewski (1927-1957). Retrospektywa, katalog wystawy, Warszawa 1998, poz. 95 i 98 (reprodukcje).
Na odwrocie:
Malarz, grafik, teoretyk i krytyk artystyczny. W latach 1945-1952 studiował na Wydziale Malarstwa i Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Z. Radnickiego, Z. Pronaszki i H. Rudzkiej-Cybisowej, równolegle był studentem historii sztuki na Uniwerystecie Jagiellońskim. Debiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948 r., gdzie poza malarstwem pokazał formy przestrzenne. Był inicjatorem powstania "Grupy Samokształceniowej" przy krakowskiej uczelni. Od 1947 r. tworzył eksperymentalne obrazy, gdzie formę budował z figur geometrycznych. Pod koniec lat 40-tych rozpoczął malowanie serii Rozstrzelań, gdzie malował zdeformowane postaci, wyrażając błękitem symbolikę ich niematerialności.