Będący ikoniczną, rodzimą wersją pop-artu Młynek, należy do większej grupy obrazów powstałych w tzw. czerwono-zielonym okresie twórczości artysty. Jego początki sięgają 1967 roku, kiedy w warszawskim Klubie Medyków „Dobson“ oficjalnie ogłosił – razem z Jerzym Zielińskim „Jurrym“ – powstanie duetu Neo-Neo-Neo. Buntownicza propozycja malarska dwójki studentów – polegająca na zapełnieniu płócien płaskimi, jednorodnymi plamami koloru obrysowanymi precyzyjnym konturem – była nie tylko wyrazem sprzeciwu wobec przestarzałego modelu akademickiego nauczania w duchu koloryzmu, ale także synonimem otwarcia na idee hipisowskiej kontrkultury. Wśród nich dla artysty szczególnie istotne było zbliżenie do natury i idące za tym wyzwolenie seksualności. W dużej mierze to one zadecydowały o zawężeniu palety barwnej do psychodelicznego kontrastu – witalnej i dającej życie zieleni z żywiołową, zmysłową czerwienią. W rozmowie z Elżbietą Dzikowską wspominał: Mój okres czerwono-zielony (...) wywodził się z natury, z poszukiwania linearnego, z tropienia płaszczyzny, konturu. Chciałem coś wydrzeć naturze, choćby na zasadzie obrysu. Doszedłem wówczas do syntezy dwóch barw i stało się to moją filozofią na dłużej. To był początek mojego ja, mojego samookreślenia.
Tak skrystalizowana poetyka utrzymywała się w obrazach artysty kilka kolejnych lat, spotykając się z uznaniem krytyki w kraju i za granicą. Po entuzjastycznych recenzjach wystawy „Secesja – secesja?“ w Galerii Współczesnej w Warszawie, dwubarwne kompozycje stały się częścią prestiżowej ekspozycji Polskie malarstwo współczesne. Źródła i poszukiwania w Paryżu, a pierwsze dzieło serii – Podwójną dziewczynę – do swoich zbiorów zakupiło Muzeum Guggenheima w Nowym Yorku.
Rok 1972, w którym powstał prezentowany w niniejszym katalogu obraz, był czasem szczytowej popularności malarza i jednocześnie datą kończącą jego przygodę z – cenioną i lubianą – estetyką popartowską. Punktem wyjścia do następnych realizacji pozostały jednak doświadczenia wczesnego okresu – gdzie tak jak w tytułowym Młynku – wytyczone secesyjną linią płynne antropomorficzne kształty, dopasowują się do siebie niczym elementy erotycznej układanki, dając upust radości życia i umiłowaniu natury.
olej, płótno, 40,7 x 33 cm
sygn. na odwr. na płótnie g.: Jan Dobkowski | „MŁYNEK“ 1972 | olej, 41 cm x 33 cm
na g. listwie krosna dł: Swierzy
Będący ikoniczną, rodzimą wersją pop-artu Młynek, należy do większej grupy obrazów powstałych w tzw. czerwono-zielonym okresie twórczości artysty. Jego początki sięgają 1967 roku, kiedy w warszawskim Klubie Medyków „Dobson“ oficjalnie ogłosił – razem z Jerzym Zielińskim „Jurrym“ – powstanie duetu Neo-Neo-Neo. Buntownicza propozycja malarska dwójki studentów – polegająca na zapełnieniu płócien płaskimi, jednorodnymi plamami koloru obrysowanymi precyzyjnym konturem – była nie tylko wyrazem sprzeciwu wobec przestarzałego modelu akademickiego nauczania w duchu koloryzmu, ale także synonimem otwarcia na idee hipisowskiej kontrkultury. Wśród nich dla artysty szczególnie istotne było zbliżenie do natury i idące za tym wyzwolenie seksualności. W dużej mierze to one zadecydowały o zawężeniu palety barwnej do psychodelicznego kontrastu – witalnej i dającej życie zieleni z żywiołową, zmysłową czerwienią. W rozmowie z Elżbietą Dzikowską wspominał: Mój okres czerwono-zielony (...) wywodził się z natury, z poszukiwania linearnego, z tropienia płaszczyzny, konturu. Chciałem coś wydrzeć naturze, choćby na zasadzie obrysu. Doszedłem wówczas do syntezy dwóch barw i stało się to moją filozofią na dłużej. To był początek mojego ja, mojego samookreślenia.
Tak skrystalizowana poetyka utrzymywała się w obrazach artysty kilka kolejnych lat, spotykając się z uznaniem krytyki w kraju i za granicą. Po entuzjastycznych recenzjach wystawy „Secesja – secesja?“ w Galerii Współczesnej w Warszawie, dwubarwne kompozycje stały się częścią prestiżowej ekspozycji Polskie malarstwo współczesne. Źródła i poszukiwania w Paryżu, a pierwsze dzieło serii – Podwójną dziewczynę – do swoich zbiorów zakupiło Muzeum Guggenheima w Nowym Yorku.
Rok 1972, w którym powstał prezentowany w niniejszym katalogu obraz, był czasem szczytowej popularności malarza i jednocześnie datą kończącą jego przygodę z – cenioną i lubianą – estetyką popartowską. Punktem wyjścia do następnych realizacji pozostały jednak doświadczenia wczesnego okresu – gdzie tak jak w tytułowym Młynku – wytyczone secesyjną linią płynne antropomorficzne kształty, dopasowują się do siebie niczym elementy erotycznej układanki, dając upust radości życia i umiłowaniu natury.