Justyna Koziczak (ur. 1991 we Wrocławiu) jest absolwentką wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych, na kierunku Restauracja i Rekonstrukcja Ceramiki i Szkła. Po ukończeniu studiów Justyna poświęciła się malarstwu i ceramice. Obecnie mieszka i tworzy w Londynie. Jej prace to kompozycje, których stylistyka może nasuwać skojarzenie ze snami i podświadomością. Wykonane w nurcie surrealizmu obrazy to najczęściej bezkresne krajobrazy z górującymi nad małą postacią ludzką świątyniami, bramami lub szczytami ale także wnętrza, w których tylko na pozór wszystko wydaje się zwyczajne. Zazwyczaj, tematyką tych prac jest konfrontacja człowieka z dziwnymi zdarzeniami, potworami lub osobliwymi stworzeniami, które uosabiają lęki i trudności, którym musi sprostać współczesny człowiek. Styl artrystki ulega zmianie na początku 2020 roku, kiedy wraz z eksperymentami nad światłem i kolorem, autorka nie skupia się na narracji i figuratywności, tworząc prace charakteryzujące się ekspresyjnymi pociągnięciami pędzla. Obrazy te są niemal abstrakcyjne, pełne detali utworzonych za pomocą zdecydowanych, widocznych śladów pędzla, jak sceny z pogranicza jawy i snu. W pracach tych dużą rolę odgrywa światło, które, usytuowane w centralnej części obrazu, wydobywa z mroku kształty zwierząt i postaci ludzkich, splątanych w przypominających barokowe dekoracje kształtach. Tworzy głównie w dwóch technikach: tradycyjnej, olejnej na płótnie oraz w swojej autorskiej technice przepalania metalu i malowaniu na spalonych śladach za pomocą emalii i farb akrylowych. W technice tej autorka wykorzystuje elementy takie jak drzwi od pralek i lodówek, skrzynek elektrycznych, które znajduje porzucone na 'dzikich' wysypiskach śmieci lub złomowiskach, nadając porzuconym przedmiotom nową rolę w procesie twórczym.