Pod dokumentem widnieją wyra¼ne podpisy ojca i rodziców chrzestnych oraz nieczytelny miejscowego księdza. Ten ostatni biedził się z polskimi nazwiskami, toteż rodzic własnoręcznie wpisał na dokumencie nazwiska: własne i panieńskie żony. Tym samym cztery wyrazy w dokumencie zostały zapisane ręką Poety. Potwierdza ten epizod Władysław, najstarszy z czterech synów Wieszcza, w swym Żywocie Adama Mickiewicza (Poznań 1895, t. 4, s. 283).
Czwarty, nieczytelny, podpis złożył prawdopodobnie duchowny sporządzający akt. Nie jest to, o ile można sądzić, ręka matki, Celiny Mickiewiczowej (która nb. pod swymi listami zwykła podpisywać się kaligraficznie). Z faktu, że brak tu podpisu matki, nie można wyciągać sensacyjnych wniosków (zwłaszcza absurdalnych domysłów, jakoby Józefa urodziła Mickiewiczowi towianistyczna awanturnica Ksawera Deybel). Warto przypomnieć, że francuskie prawo drastycznie ograniczało zdolność prawną kobiety.
Chrzest Józia Mickiewicza w nowoczesnym, tj. neoklasycystycznym kościele Najświętszej Maryi (budowanym w latach 1828-1851), choć był to kameralny obrzęd, miał rangę wydarzenia w społeczności emigracyjnej. Z życzliwością informowano o nim ziomków. Główkę niemowlęcia polano święconą wodą z Niemna, przywiezionym z Litwy darem od wielbicielki Wieszcza, Gabrieli z Güntherów Puzyniny, w przyszłości wybitnej pamiętnikarki. Ojcem chrzestnym był Karol Sienkiewicz (1793-1860), poeta i tłumacz, historyk i wydawca; człowiek, który wpisał w kanon polskiej pieśni narodowej przekładem Warszawianki Casimira Delavigne`a i wybitnie odznaczył się w dziejach naszego bibliotekarstwa (w Puławach Czartoryskich przed powstaniem listopadowym, w Bibliotece Polskiej w Paryżu). Zofia Szymanowska (1825-1870), nowo przybyła do stolicy Francji (1850), szybko zyskała wpływ na losy rodziny Mickiewiczów. Zofia, w przyszłości towarzyszka życia Teofila Lenartowicza, kobieta wszechstronnie utalentowana, nie rozwinęła w pełni swych darów z powodu przedwczesnej śmierci. Józio okazał się ukochanym dzieckiem Mickiewicza; ojciec wróżył mu nawet (jako jedynemu swemu potomkowi) przyszłość poety. Tych oczekiwań najmłodszy syn nie spełnił. Łudząco podobny do ojca, nie był nadmiernie przywiązany ani do rodziny (choć przebywał przez pewien czas na ziemiach polskich, m.in. pod opieką stryja, Aleksandra Mickiewicza), ani tym bardziej do polskiej emigracji. Pracował jako urzędnik w magistracie paryskim, z powodzeniem nauczał pianistyki: m.in. sławna śpiewaczka i recytatorka Ivette Guilbert była jego uczennicą. Był podobno rzeczywiście predysponowany do kariery artystycznej. Związał się z modystką Luizą Froment, z którą zawarł ślub po latach. Córka Żermena (Germaine), ur. w r. 1909, wyszła za inżyniera Kazimierza Krzyżaka.
Józefa Mickiewicza, zmarłego 25 VIII 1938 r. w Quistreham (dep. Calvados), pochowano w Ivry, następnie zwłoki przeniesiono do Monmorency. Od r. 1979 jego prochy spoczywają na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Świadectwo urodzenia i chrztu Józefa Teofila Rafała Mickiewicza, najmłodszego syna Adama Mickiewicza. Tekst w j. francuskim. Dat. Paryż 2. 01. 1851. Dokument podpisany przez Adama Mickiewicza, Zofię Szymanowską (matka chrzestna) i Karola Sienkiewicza (ojciec chrzestny). Format: 11,5 x 22 cm (cała karta: 34 x 22 cm). Ślady zabrązowień, brzegi karty nierówne, nieco postrzępione. Tekst na papierze liniowanym. Karta mieści również zapisy dotyczące innych osób. Adam Mickiewicz oprócz podpisu, wpisał (w tekst dokumentu) własnoręcznie powtórnie swoje nazwisko i nazwisko panieńskie swojej żony Celiny "Szymanowska". Powodem tego mogły być trudności w pisowni polskich nazwisk przez urzędnika (księdza) francuskiego, wystawiającego świadectwo urodzenia. Poniżej zamieszczamy ekspertyzę i fachowy opis prof. Bogusława Doparta: Prof. dr hab. Bogusław Dopart Kierownik Katedry Historii Literatury Oświecenia i Romantyzmu Wydział Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego
Świadectwo urodzenia i chrztu Józefa Mickiewicza, s. Adama
Świadectwo urodzenia i chrztu Józefa Teofila Rafała Mickiewicza, najmłodszego dziecka poety, zostało spisane w kościele parafialnym Sainte-Marie w podparyskim miasteczku Batignolles (włączonym do Paryża w r. 1860). Dokument podaje właściwą datę urodzin chłopca: 20 grudnia 1850. Obrzęd odbył się 2 stycznia 1851 r. Rodzice, Adam Bernard i Celina Franciszka z d. Szymanowska zamieszkiwali przy ulicy de la Santé 42, w mieszkaniu, które mieli opuścić jeszcze tej zimy. W tymże lokalu zameldowana była Zofia Szymanowska, siostra Celiny, matka chrzestna niemowlęcia. Ojciec chrzestny, Karol Sienkiewicz, przybył na ceremonię z ul. Rate 29 w Paryżu.
Pod dokumentem widnieją wyra¼ne podpisy ojca i rodziców chrzestnych oraz nieczytelny miejscowego księdza. Ten ostatni biedził się z polskimi nazwiskami, toteż rodzic własnoręcznie wpisał na dokumencie nazwiska: własne i panieńskie żony. Tym samym cztery wyrazy w dokumencie zostały zapisane ręką Poety. Potwierdza ten epizod Władysław, najstarszy z czterech synów Wieszcza, w swym Żywocie Adama Mickiewicza (Poznań 1895, t. 4, s. 283).
Czwarty, nieczytelny, podpis złożył prawdopodobnie duchowny sporządzający akt. Nie jest to, o ile można sądzić, ręka matki, Celiny Mickiewiczowej (która nb. pod swymi listami zwykła podpisywać się kaligraficznie). Z faktu, że brak tu podpisu matki, nie można wyciągać sensacyjnych wniosków (zwłaszcza absurdalnych domysłów, jakoby Józefa urodziła Mickiewiczowi towianistyczna awanturnica Ksawera Deybel). Warto przypomnieć, że francuskie prawo drastycznie ograniczało zdolność prawną kobiety.
Chrzest Józia Mickiewicza w nowoczesnym, tj. neoklasycystycznym kościele Najświętszej Maryi (budowanym w latach 1828-1851), choć był to kameralny obrzęd, miał rangę wydarzenia w społeczności emigracyjnej. Z życzliwością informowano o nim ziomków. Główkę niemowlęcia polano święconą wodą z Niemna, przywiezionym z Litwy darem od wielbicielki Wieszcza, Gabrieli z Güntherów Puzyniny, w przyszłości wybitnej pamiętnikarki. Ojcem chrzestnym był Karol Sienkiewicz (1793-1860), poeta i tłumacz, historyk i wydawca; człowiek, który wpisał w kanon polskiej pieśni narodowej przekładem Warszawianki Casimira Delavigne`a i wybitnie odznaczył się w dziejach naszego bibliotekarstwa (w Puławach Czartoryskich przed powstaniem listopadowym, w Bibliotece Polskiej w Paryżu). Zofia Szymanowska (1825-1870), nowo przybyła do stolicy Francji (1850), szybko zyskała wpływ na losy rodziny Mickiewiczów. Zofia, w przyszłości towarzyszka życia Teofila Lenartowicza, kobieta wszechstronnie utalentowana, nie rozwinęła w pełni swych darów z powodu przedwczesnej śmierci. Józio okazał się ukochanym dzieckiem Mickiewicza; ojciec wróżył mu nawet (jako jedynemu swemu potomkowi) przyszłość poety. Tych oczekiwań najmłodszy syn nie spełnił. Łudząco podobny do ojca, nie był nadmiernie przywiązany ani do rodziny (choć przebywał przez pewien czas na ziemiach polskich, m.in. pod opieką stryja, Aleksandra Mickiewicza), ani tym bardziej do polskiej emigracji. Pracował jako urzędnik w magistracie paryskim, z powodzeniem nauczał pianistyki: m.in. sławna śpiewaczka i recytatorka Ivette Guilbert była jego uczennicą. Był podobno rzeczywiście predysponowany do kariery artystycznej. Związał się z modystką Luizą Froment, z którą zawarł ślub po latach. Córka Żermena (Germaine), ur. w r. 1909, wyszła za inżyniera Kazimierza Krzyżaka.
Józefa Mickiewicza, zmarłego 25 VIII 1938 r. w Quistreham (dep. Calvados), pochowano w Ivry, następnie zwłoki przeniesiono do Monmorency. Od r. 1979 jego prochy spoczywają na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.