Jan Mroziński był malarzem, grafikiem i krytykiem sztuki. W latach 1908- 1912 uczył się malarstwa w krakowskiej ASP u Józefa Unierzyskiego, od 1909 r. także u Wojciecha Weissa. Równolegle uczęszczał na Uniwersytet Jagielloński, gdzie studiował historię sztuki u Mariana Sokołowskiego. W 1919 r. zamieszkał w Poznaniu i zajmował się pracą pedagogiczną w poznańskich gimnazjach. Od 1922 r. należał do stowarzyszenia artystycznego Świt, od 1927 do Grupy Wielkopolskich Artystów "Plastyka" i od 1936 r. do ZZPAP. Odbył podróże artystyczne do Egiptu, Francji, Włoch, Austrii. Ulubionymi tematami artysty były krajobrazy, martwe natury, kwiaty, rzadziej malował sceny rodzajowe. Zilustrował drzeworytami utwory Emila Zegadłowicza, z którym był zaprzyjaźniony; projektował także kilimy dla warsztatów kilimiarskich prowadzonych przez Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym. Na jego malarstwo wpływ miały doświadczenia impresjonizmu, które łączył z kompozycją zbliżoną do założeń formizmu.