Malarz i teoretyk sztuki; poeta i dramatopisarz; członek "Formistów" - pierwszej polskiej grupy awangardowej lat 20.; kolorysta. Studiował w krakowskiej ASP u J. Mehoffera i L. Wyczółkowskiego. Podczas pobytu w Paryżu poznał sztukę Cézanne`a i pozostawał pod jej wpływem. Późniejsze wyjazdy do Paryża zaowocowały przyswojeniem sztuki kubistów. Wspólnie z L. Chwistkiem i K. Winklerem redagował pismo "Formiści". Współtworzył w Krakowie kluby futurystyczne. Pociąg do awangardy ujawnił się u artysty już w 1915 r., kiedy podjął próbę przełamania kanonu malarstwa jako dwuwymiarowego obrazu, tworząc z drewna i tektury prace wielopłaszczyznowe.
Maksymalnie upraszczał i geometryzował formy, czerpał z polskiego folkloru i sztuki naiwnej. W latach 20-tych był pod wpływem sztuki hiszpańskiej. "W ciągu lat 1922-1929 wypracował własny styl malarski, który stał się przeciwieństwem formizmu. [...] Malował sporo pejzaży, np. Krajobraz z Rudek, Dworek w Grębaninie [...]. W r. 1937 gościł w Wiśniowej u Jana Mycielskiego, gdzie wykonał kilka martwych natur oraz krajobrazy..." (T. Dobrowolski, Nowoczesne malarstwo polskie, t. III).