Studiował malarstwo w krakowskiej ASP (1908-1918, 1920/21), gdzie był uczniem Józefa Mehoffera, oraz w Wiedniu w tamtejszej akademii. Od roku 1913 pracował w szkołach ogólnokształcących w Krakowie jako nauczyciel rysunków. W czasie okupacji pracował w redakcji konspiracyjnego Dziennika Polskiego. Dorywczo parał się publicystyką sportową. Był jednym z założycieli Stronnictwa Demokratycznego. W latach 20-tych i 30-tych odbył wiele podróży artystycznych do krajów skandynawskich, Francji, Włoch, Grecji i Turcji. Wystawiał w krakowskim TPSP, gdzie miał dwie wystawy indywidualne (1929, 1931), we Lwowie (1926, 1927), Poznaniu oraz TZSP w Warszawie (1930, 1931, 1934) oraz Paryżu (1927), Bratysławie (1928), Londynie (1930) i Brukseli. W roku 1938 uczestniczył w wystawie Józef Mehoffer i jego uczniowie, jaka odbyła się w krakowskim TPSP. Po 1945 roku należał do ugrupowania Krąg.
Był głównie pejzażystą, malował olejno i niekiedy akwarelą dobrze skomponowane i potraktowane dekoracyjnie krajobrazy o przewadze motywów górskich i nadmorskich oraz pejzaże z podróży zagranicznych. Rzadziej malował portrety, akty, kompozycje figuralne i martwe natury. W najwcześniejszym okresie twórczości podejmował również tematykę alegoryczną i mitologiczną, a po II wojnie światowej - tematykę pracy.