Wystawa: Salon d’Automne, 1910 w Grand Palais des Champs-Élysées, Paryż.
Bibliografia:
Armand Dayot, L’Art et les Artistes, Tom XII, 1 października 1910, s. 81. Jean Peské jest malarzem, grafikiem i ilustratorem francuskim pochodzenia polskiego ze strony ojca i rosyjskiego ze strony matki. Po studiach w Szkole Malarstwa w Kijowie, a następnie w Szkole Sztuk Pięknych w Odessie i Warszawie, przybył w 1891 roku, aby kontynuować naukę w Akademii Julian w pracowniach Jean-Paula Laurensa i Benjamina Constanta. Peské zbliżył się do punktualistów, zwłaszcza do Signaca, z którym wyjechał do Saint-Tropez w 1893 roku. Nawiązał również współpracę z Sérusierem i Nabi, z którymi wystawiał u Le Barc de Boutteville do 1896 roku. Peské mieszkał w Montmartre, realizował prace dekoracyjne oraz projekty ilustracji i często odwiedzał kabarety i kawiarnie teatralne. W 1905 roku osiedlił się w Bois-le-Roi, malując drzewa lasu Fontainebleau oraz członków swojej rodziny. Regularnie podróżował na Południe, zwłaszcza do Collioure i Bormes, gdzie malował naturę, morze oraz sceny rodzinne z bardzo kolorową paletą. Jean Peské maluje tutaj realistyczny i społeczny temat pracy człowieka. Temat macierzyństwa, powracający w twórczości artysty, również pojawia się w tej kompozycji. Ta scena pracy na polu z paletą fowistyczną jest bardzo bliska dziełu Vincenta van Gogha, zwłaszcza obrazowi „Siewca przy zachodzie słońca” (kolekcja Emil Bührle, Zurych). Podobieństw do dzieła Van Gogha jest wiele: temat, paleta, kompozycja i kadrowanie. Obraz „Człowiek z taczką” jest również dziełem japonizującym, jak to miało miejsce u Vincenta van Gogha w latach 80. XIX wieku. Dzieło Peské z lat 1900 jest silnie naznaczone sztuką japońską. Skosy perspektywiczne, linie diagonalne oraz spłaszczona przestrzeń to cechy podkreślające jego zainteresowanie japońskimi grafikami. Malarz pozostawia dużo miejsca na wyrażenie koloru, nie zapominając jednak o swoim centralnym temacie. Podobnie jak Vincent van Gogh, Peské przedstawia prace na polu i honoruje postać rolnika pracującego w harmonii z naturą. To dzieło o dużej nowoczesności zostało wysłane przez malarza na Salon d’Automne w 1910 roku. Zostało również docenione przez krytyków w czasopiśmie L’Art et les Artistes: „wielki obraz pana Jean Peské: Człowiek z taczką, solidne i poważne dzieło, które nie stara się przypodobać; jednak przy uważnym badaniu odkrywa pierwszorzędne cechy, zwłaszcza bardzo trafne rozumienie perspektywy oraz jakość terenów”. Ten obraz jest jednym z najważniejszych i najbardziej charakterystycznych przykładów końca lat 1900-tych pod względem pochodzenia, odniesień artystycznych, formatu oraz znakomitego wykończenia.
1910, Olej na płótnie, 198 x 250 cm,
Sygn. i dat. l.d. „Jean PESKÉ 1910”
Wystawa: Salon d’Automne, 1910 w Grand Palais des Champs-Élysées, Paryż.
Bibliografia:
Armand Dayot, L’Art et les Artistes, Tom XII, 1 października 1910, s. 81. Jean Peské jest malarzem, grafikiem i ilustratorem francuskim pochodzenia polskiego ze strony ojca i rosyjskiego ze strony matki. Po studiach w Szkole Malarstwa w Kijowie, a następnie w Szkole Sztuk Pięknych w Odessie i Warszawie, przybył w 1891 roku, aby kontynuować naukę w Akademii Julian w pracowniach Jean-Paula Laurensa i Benjamina Constanta. Peské zbliżył się do punktualistów, zwłaszcza do Signaca, z którym wyjechał do Saint-Tropez w 1893 roku. Nawiązał również współpracę z Sérusierem i Nabi, z którymi wystawiał u Le Barc de Boutteville do 1896 roku. Peské mieszkał w Montmartre, realizował prace dekoracyjne oraz projekty ilustracji i często odwiedzał kabarety i kawiarnie teatralne. W 1905 roku osiedlił się w Bois-le-Roi, malując drzewa lasu Fontainebleau oraz członków swojej rodziny. Regularnie podróżował na Południe, zwłaszcza do Collioure i Bormes, gdzie malował naturę, morze oraz sceny rodzinne z bardzo kolorową paletą. Jean Peské maluje tutaj realistyczny i społeczny temat pracy człowieka. Temat macierzyństwa, powracający w twórczości artysty, również pojawia się w tej kompozycji. Ta scena pracy na polu z paletą fowistyczną jest bardzo bliska dziełu Vincenta van Gogha, zwłaszcza obrazowi „Siewca przy zachodzie słońca” (kolekcja Emil Bührle, Zurych). Podobieństw do dzieła Van Gogha jest wiele: temat, paleta, kompozycja i kadrowanie. Obraz „Człowiek z taczką” jest również dziełem japonizującym, jak to miało miejsce u Vincenta van Gogha w latach 80. XIX wieku. Dzieło Peské z lat 1900 jest silnie naznaczone sztuką japońską. Skosy perspektywiczne, linie diagonalne oraz spłaszczona przestrzeń to cechy podkreślające jego zainteresowanie japońskimi grafikami. Malarz pozostawia dużo miejsca na wyrażenie koloru, nie zapominając jednak o swoim centralnym temacie. Podobnie jak Vincent van Gogh, Peské przedstawia prace na polu i honoruje postać rolnika pracującego w harmonii z naturą. To dzieło o dużej nowoczesności zostało wysłane przez malarza na Salon d’Automne w 1910 roku. Zostało również docenione przez krytyków w czasopiśmie L’Art et les Artistes: „wielki obraz pana Jean Peské: Człowiek z taczką, solidne i poważne dzieło, które nie stara się przypodobać; jednak przy uważnym badaniu odkrywa pierwszorzędne cechy, zwłaszcza bardzo trafne rozumienie perspektywy oraz jakość terenów”. Ten obraz jest jednym z najważniejszych i najbardziej charakterystycznych przykładów końca lat 1900-tych pod względem pochodzenia, odniesień artystycznych, formatu oraz znakomitego wykończenia.