W „Metamorfozie” Erwin Sówka przedstawił krajobraz księżycowy z płaszczyzną koloru sjeny palonej, nad którą rozciąga się fioletowoszare niebo z łukiem czterokolorowej tęczy. W centrum kompozycji, przy dolnej krawędzi obrazu, znajduje się rodzaj otwartej, rdzawej skrzyni. W jej wnętrzu na wznak leży czarna postać wyciągająca obie ręce w górę, w kierunku dużej białej kropli spadającej z tęczy. Na osi kompozycji oraz po dwóch stronach skrzyni artysta umieścił różowe kwiaty. Rośliny współgrają ze sobą łapiąc kielichami wypływające ze środkowego kwiatu białe soki. Kompozycja pracy złożona z linii wertykalnych i horyzontalnych tworzy harmonijną całość. Scena budzi uczucie niepokoju, sprawia wrażenie zatrzymania w czasie.