Jeden z najwybitniejszych modernistycznych rzeźbiarzy polskich osiadłych w Paryżu. Studia w zakresie rzeźby odbył w latach 1896-1901 w krakowskiej ASP pod kierunkiem A. Dauna i K. Laszczki. W 1901 r. został wydalony z uczelni za rzeźby "Księga życia", które otaczała atmosfera skandalu. Dzięki stypendium warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych wyjechał do Paryża, gdzie - z przerwami na wyjazdy do kraju - pozostał do końca życia. Pod wpływem filozofii Stanisława Przybyszewskiego tworzył alegoryczno-symboliczne rzeźby i obrazy o tematyce oddającej dramat ludzkiej egzystencji. Najciekawszy okres twórczości artysty przypada na lata 1902-1914. Model oferowanej rzeźby powstał ok. 1911. Dzieło należy do serii kompozycji alegorycznych mieszczących się w nurcie stylizacji secesyjnej, opartej na dynamicznym traktowaniu materii, z której wyłania się symboliczna postać. Zbliżony wyraz posiada inna praca Biegasa: "Mickiewicz", 1905 (repr. w katalogu wystawy: "Paryż i artyści polscy. Wokół E.-A. Bourdelle`a, 1900-1918, Muzeum Narodowe w Warszawie, 1997, s. 91).