Medalion z portretową głową zwróconą profilem w lewo; wzdłuż krawędzi łukiem napis: „XIĄŻĘ JÓZEF PONIATOWSKI”; u dołu daty: „1763 - 1813”. Sygnatura na podcięciu szyi: „według B. Thorvaldsena / model. A. Borawski". Z tyłu napis: "PAMIĄTKA POLSKA / PRAWO WŁASNOŚCI ZASTRZEŻONE".
Aleksander Borawski - rzeźbiarz, malarz, konserwator - studiował w Warszawie u Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego, następnie wyjechał do Paryża, gdzie kształcił się pod kierunkiem wybitnego rzeźbiarza Cypriana Godebskiego. W 1885 debiutował na wystawie w TZSP. W roku 1886 otrzymał stypendium i wystawiał na salonie paryskim. W Warszawie otworzył „pracownię restauracji zabytków sztuki", gdzie m.in. odnawiał w 1888 ołtarzyk polowy Jana III Sobieskiego, a w latach 1888-1889 - 16 figur w Ogrodzie Saskim. Pracował również dla Michała Radziwiłła w Nieborowie. W latach 1919-1920 Borawski był kustoszem Zbiorów Wawelskich, a między 1934-1939 mieszkał i tworzył na Jasnej Górze w Częstochowie (pozostawił tam po sobie ok. 20 portretów). Kilka obrazów jego autorstwa posiadają zbiory Muzeum Narodowego w Warszawie i Krakowie.
wg Bertela Thorvaldsena (1770-1844)
brąz odlewany, cyzelowany, patynowany; średnica 18 cm.
Polska, lata 30. XX w.
Medalion z portretową głową zwróconą profilem w lewo; wzdłuż krawędzi łukiem napis: „XIĄŻĘ JÓZEF PONIATOWSKI”; u dołu daty: „1763 - 1813”. Sygnatura na podcięciu szyi: „według B. Thorvaldsena / model. A. Borawski". Z tyłu napis: "PAMIĄTKA POLSKA / PRAWO WŁASNOŚCI ZASTRZEŻONE".
Aleksander Borawski - rzeźbiarz, malarz, konserwator - studiował w Warszawie u Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego, następnie wyjechał do Paryża, gdzie kształcił się pod kierunkiem wybitnego rzeźbiarza Cypriana Godebskiego. W 1885 debiutował na wystawie w TZSP. W roku 1886 otrzymał stypendium i wystawiał na salonie paryskim. W Warszawie otworzył „pracownię restauracji zabytków sztuki", gdzie m.in. odnawiał w 1888 ołtarzyk polowy Jana III Sobieskiego, a w latach 1888-1889 - 16 figur w Ogrodzie Saskim. Pracował również dla Michała Radziwiłła w Nieborowie. W latach 1919-1920 Borawski był kustoszem Zbiorów Wawelskich, a między 1934-1939 mieszkał i tworzył na Jasnej Górze w Częstochowie (pozostawił tam po sobie ok. 20 portretów). Kilka obrazów jego autorstwa posiadają zbiory Muzeum Narodowego w Warszawie i Krakowie.