Wybitny rzeźbiarz - portrecista. W 1920 służył w armii generała Józefa Hallera, następnie pracował w Klubie Obywatelskim w Białymstoku, gdzie miała miejsce pierwsza wystawa jego rysunków. W 1923 przyjechał do Warszawy, gdzie, pracował jako ilustrator. W następnym roku rozpoczął studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Po ukończeniu studiów w 1930 artysta wyjechał do Paryża, odwiedzając również Niemcy i Belgię. Po powrocie do kraju brał czynny udział w życiu artystycznym stolicy, a jego wystawiane na licznych wystawach rzeźby otrzymywały coraz częściej prestiżowe nagrody (m.in. Medal Brązowy na Salonie Dorocznym w Zachęcie w 1930; Medal Srebrny w 1932 na Salonie tamże; Nagroda Artystyczna miasta stołecznego miasta Warszawy za całokształt twórczości w 1934; I nagroda w konkursie "Dziecko w sztuce polskiej" w 1938). Rzeźby Karnego zyskiwały również wysokie oceny za granicą - w 1934 artysta otrzymał Złoty Medal i Order króla Leopolda na Międzynarodowej wystawie sztuki w Brukseli, w 1937 Złoty Medal na wystawie "Sztuka i Technika" w Paryżu. W roku akademickim 1933/34 wykładał jako profesor formy i perspektywy w Szkole Sztuk Pięknych im. Wojciecha Gersona. W trakcie II wojny światowej znaczna część dotychczasowego dorobku Karnego uległa zniszczeniu. Praca dedykowana Henrykowi Urbanowiczowi, dyrektorowi naczelnemu "Pracowni Sztuk Plastycznych" i byłemu wicewojewodzie kieleckiemu. Owalny medalion z polem wypełnionym przez antyczne kamee ze scenami erotycznymi i medale.
ceramika, złocenie;
26,4 x 22 cm
Na odwrociu ryte: Wszelkie prawa odlewu | powielania - prawnie zastrzeżone | Panu Dyrektorowi Urbanowiczowi | z uściskiem dłoni Karny
Wybitny rzeźbiarz - portrecista. W 1920 służył w armii generała Józefa Hallera, następnie pracował w Klubie Obywatelskim w Białymstoku, gdzie miała miejsce pierwsza wystawa jego rysunków. W 1923 przyjechał do Warszawy, gdzie, pracował jako ilustrator. W następnym roku rozpoczął studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Po ukończeniu studiów w 1930 artysta wyjechał do Paryża, odwiedzając również Niemcy i Belgię. Po powrocie do kraju brał czynny udział w życiu artystycznym stolicy, a jego wystawiane na licznych wystawach rzeźby otrzymywały coraz częściej prestiżowe nagrody (m.in. Medal Brązowy na Salonie Dorocznym w Zachęcie w 1930; Medal Srebrny w 1932 na Salonie tamże; Nagroda Artystyczna miasta stołecznego miasta Warszawy za całokształt twórczości w 1934; I nagroda w konkursie "Dziecko w sztuce polskiej" w 1938). Rzeźby Karnego zyskiwały również wysokie oceny za granicą - w 1934 artysta otrzymał Złoty Medal i Order króla Leopolda na Międzynarodowej wystawie sztuki w Brukseli, w 1937 Złoty Medal na wystawie "Sztuka i Technika" w Paryżu. W roku akademickim 1933/34 wykładał jako profesor formy i perspektywy w Szkole Sztuk Pięknych im. Wojciecha Gersona. W trakcie II wojny światowej znaczna część dotychczasowego dorobku Karnego uległa zniszczeniu. Praca dedykowana Henrykowi Urbanowiczowi, dyrektorowi naczelnemu "Pracowni Sztuk Plastycznych" i byłemu wicewojewodzie kieleckiemu. Owalny medalion z polem wypełnionym przez antyczne kamee ze scenami erotycznymi i medale.