Włodzimierz Zakrzewski uczył się rysunku u Romana Kochanowskiego. Następnie podjął studia w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w pracowni prof. Edwarda Butrymowicza. Edukację przerwała wojna. Na początku lat 40. Zakrzewski uczęszczał do seminarium artystycznego w Moskwie, gdzie malował głównie obrazy o tematyce wojskowej i projektował plakaty. Pod koniec wojny pełnił funkcję kierownika Pracowni Plakatu Frontowego w Odrodzonym Wojsku Polskim. Od 1950 r. był profesorem (przez 2 lata) kontraktowym w Katedrze Malarstwa ASP. Zrezygnowawszy z pracy pedagogicznej całkowicie poświęcił się malarstwu pejzażowemu. Zakrzewski wiele wystawiał, zarówno w kraju, jak i za granicą. W latach 60. bardzo często wyjeżdżał na Zachód. O swojej twórczości mówił: Maluję szybko, w jakim panicznym pośpiechu rzucam farbę, żeby nie stracić wrażenia. Ulegam faktowi, że światło bywa mocniejsze niż materia przedmiotu, wygląd przedmiotu ważniejszy niż wiedza o przedmiocie. Maluję tak, jak widzę stan przyrody.
Olej, płótno naklejone na sklejkę; 10,2 x 17 cm
Sygnowany granatowym olejem l.d.: 1980 oraz
granatowym i białym olejem p.d.: W. Zakrzewski
Na odwrocie sklejki (na przyklejonym papierze) odręczny napis:
W. Zakrzewski 1980 20 | Mazowsze. Droga | 10 x 17 ol. pł. na sklejce
Włodzimierz Zakrzewski uczył się rysunku u Romana Kochanowskiego. Następnie podjął studia w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w pracowni prof. Edwarda Butrymowicza. Edukację przerwała wojna. Na początku lat 40. Zakrzewski uczęszczał do seminarium artystycznego w Moskwie, gdzie malował głównie obrazy o tematyce wojskowej i projektował plakaty. Pod koniec wojny pełnił funkcję kierownika Pracowni Plakatu Frontowego w Odrodzonym Wojsku Polskim. Od 1950 r. był profesorem (przez 2 lata) kontraktowym w Katedrze Malarstwa ASP. Zrezygnowawszy z pracy pedagogicznej całkowicie poświęcił się malarstwu pejzażowemu. Zakrzewski wiele wystawiał, zarówno w kraju, jak i za granicą. W latach 60. bardzo często wyjeżdżał na Zachód. O swojej twórczości mówił: Maluję szybko, w jakim panicznym pośpiechu rzucam farbę, żeby nie stracić wrażenia. Ulegam faktowi, że światło bywa mocniejsze niż materia przedmiotu, wygląd przedmiotu ważniejszy niż wiedza o przedmiocie. Maluję tak, jak widzę stan przyrody.