PROWENIENCJA:
Pozyskany bezpośrednio z pracowni artysty. Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
LITERATURA:
Jewish Artists of the School of Paris 1905-1939, Somogy Éditions d'Art, Paryż, 2015, s. 163.
Philippe Hosiasson dorastał w Odessie i był spokrewniony z rosyjskim pisarzem Borisem Pasternakiem. W latach 1910–1912 podróżował po Berlinie, gdzie poznał zachodnią awangardę. Przez krótki czas uczęszczał do Szkoły Sztuk Pięknych w Odessie, w 1912 r. Studiował prawo i historię sztuki na Uniwersytecie w Odessie. Podczas studiów Hosiasson projektował scenografię do Baletów Rosyjskich Romanowa w Berlinie. Ostatecznie przeniósł się do Paryża w 1914 roku. Godnym uwagi momentem w jego karierze był udział w Światowych Targach Paryża w 1937 roku, za które udekorował Pavillon de la Martinique. W 1939 roku został zmobilizowany do wojska i został ciężko ranny w pobliżu Dunkierki. Podczas okupacji przebywał w Tuluzie, Marsylii i okolicach Nicei. Wrócił do Paryża w 1948 roku po długim powrocie do zdrowia po ranach wojennych. W latach 1947-1948 zaczął tworzyć swoje pierwsze „nieformalne” obrazy, które Michel Tapié i Michel Seuphor kojarzyli z ekspresjonizmem abstrakcyjnym. Wspierany przez Clémenta Greenberga, wystawiał swoje prace z Barnettem Newmanem, Markiem Rothko i Kenneth Noland w Kootz Gallery w Nowym Jorku. Według artysty abstrakcja była „sposobem wyrażenia jego koncepcji świata i żydowskiej religii”.
PROWENIENCJA:
Pozyskany bezpośrednio z pracowni artysty. Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
LITERATURA:
Jewish Artists of the School of Paris 1905-1939, Somogy Éditions d'Art, Paryż, 2015, s. 163.
Philippe Hosiasson dorastał w Odessie i był spokrewniony z rosyjskim pisarzem Borisem Pasternakiem. W latach 1910–1912 podróżował po Berlinie, gdzie poznał zachodnią awangardę. Przez krótki czas uczęszczał do Szkoły Sztuk Pięknych w Odessie, w 1912 r. Studiował prawo i historię sztuki na Uniwersytecie w Odessie. Podczas studiów Hosiasson projektował scenografię do Baletów Rosyjskich Romanowa w Berlinie. Ostatecznie przeniósł się do Paryża w 1914 roku. Godnym uwagi momentem w jego karierze był udział w Światowych Targach Paryża w 1937 roku, za które udekorował Pavillon de la Martinique. W 1939 roku został zmobilizowany do wojska i został ciężko ranny w pobliżu Dunkierki. Podczas okupacji przebywał w Tuluzie, Marsylii i okolicach Nicei. Wrócił do Paryża w 1948 roku po długim powrocie do zdrowia po ranach wojennych. W latach 1947-1948 zaczął tworzyć swoje pierwsze „nieformalne” obrazy, które Michel Tapié i Michel Seuphor kojarzyli z ekspresjonizmem abstrakcyjnym. Wspierany przez Clémenta Greenberga, wystawiał swoje prace z Barnettem Newmanem, Markiem Rothko i Kenneth Noland w Kootz Gallery w Nowym Jorku. Według artysty abstrakcja była „sposobem wyrażenia jego koncepcji świata i żydowskiej religii”.