Dzieło nieznanego autora, pochodzące pierwotnie z franciszkańskiego klasztoru w Bieczu, jest przykładem wielkoformatowego, prowincjonalnego malarstwa sakralnego. Obraz przepełniony jest symboliką ikonografii chrześcijańskiej, ze swoim bogactwem fauny i flory, znanych i mitycznych stworzeń. W centralnym punkcie kompozycji, w otoczeniu natury przypominającej rajski ogród, znajdują się matka Boska z dzieciątkiem i małym Janem Chrzcicielem oraz św. Józefem. Nad postaciami świętych znajdują się chóry anielskie. Symetrię kompozycja zawdzięcza nawiązaniu do łuków arkadowych, tworzonych przez rozłożystą palmę.