Wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej (ikonograficznie stanowiący jeden z wariantów Hodegetrii) został, według legendy, namalowana przez Łukasza Ewangelistę. Najstarsza wzmianka o ikonie pochodzi z końca XIII wieku, kiedy została przywieziona do miasta Bełz przez księcia halickiego Lwa, gdzie zasłynęła licznymi cudami. W roku 1380 książę Władysław Opolczyk przeniósł ikonę do ufundowanego przez siebie klasztoru paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie. W 1430 roku ikona została poważnie uszkodzona w wyniku napaści na klasztor, a następnie poddana konserwacji (1430-34), ufundowanej przez króla Władysława Jagiełłę, w wyniku której utraciła swój bizantyński charakter zbliżając się do malarstwa zachodnioeuropejskiego. Utrzymany w ludowej stylistyce ludowej wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej wprawiony został w deski oklejone niebieskim i złotym papierem. Promienisty nimb Bogurodzicy ozdobiony jest kwiatkami.
Deska, enkaustyka, gips, kolorowy papier, szkło kolorowe;
21,8 x 17,3 cm
Na odwrocie deski 2 szpongi i napis ołówkiem: Cale 17 Szeroko 191/2
Stan zachowania: w deskach ślady po insektach.
Wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej (ikonograficznie stanowiący jeden z wariantów Hodegetrii) został, według legendy, namalowana przez Łukasza Ewangelistę. Najstarsza wzmianka o ikonie pochodzi z końca XIII wieku, kiedy została przywieziona do miasta Bełz przez księcia halickiego Lwa, gdzie zasłynęła licznymi cudami. W roku 1380 książę Władysław Opolczyk przeniósł ikonę do ufundowanego przez siebie klasztoru paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie. W 1430 roku ikona została poważnie uszkodzona w wyniku napaści na klasztor, a następnie poddana konserwacji (1430-34), ufundowanej przez króla Władysława Jagiełłę, w wyniku której utraciła swój bizantyński charakter zbliżając się do malarstwa zachodnioeuropejskiego. Utrzymany w ludowej stylistyce ludowej wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej wprawiony został w deski oklejone niebieskim i złotym papierem. Promienisty nimb Bogurodzicy ozdobiony jest kwiatkami.