Wersja malarska powyższej litografii, z 1911, znajduje się w kolekcji prywatnej, również w kolekcji prywatnej znajduje się kompozycja "Święte Serce Jezusa" z 1911. (L. Ristujczina, "Józef Mehoffer geniusz polskiej secesji", Wydawnictwo SBM, Warszawa, 2020, il. ss. 12, 212-213)
Prezentowana litografia została dedykowana przez J. Mehoffera Janowi Hoplińskiemu (1887-1974) - malarzowi, technologowi malarstwa, pedagogowi. Był uczniem krakowskiej ASP w pracowni Stanisława Dębickiego. Od 1923 prowadził zajęcia z technologii i technik malarskich w krakowskiej ASP, od 1948 był profesorem nadzwyczajnym w tejże uczelni. W Muzeum Narodowym w Krakowie znajduje się portret Jana Hoplińskiego z 1919 autorstwa Józefa Mehoffera, również z autorską dedykacją dla portretowanego.
Malarz, twórca witraży i polichromii, grafik, ilustrator, wybitny przedstawiciel sztuki Młodej Polski. Kształcił się w krakowskiej SSP u J. Matejki i W. Łuszczkiewicza. W latach 1889-1890 kontynuował studia w akademii wiedeńskiej, a następnie w Paryżu w École Nationale des Beaux-Arts i Académie Colarossi (1891-1896). W 1902 został profesorem w krakowskiej ASP. Jej rektorem był w latach 1914-1918 oraz 1932-1933. Należał do TAP "Sztuka", której był członkiem-założycielem, angażował się w działalność Towarzystwa "Polska Sztuka Stosowana". Uczestniczył w wielu wystawach, m.in. warszawskiego TZSP, TPSP w Krakowie, Towarzystwa "Sztuka". Otrzymał liczne wyróżnienia, m.in. złoty medal w Paryżu w 1900, złoty medal w St. Louis w 1905, grand prix na Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925. Poza malarstwem olejnym do najważniejszych dziedzin jego twórczości należało projektowanie witraży i polichromii. Jest autorem m.in. cyklu 13 witraży dla katedry św. Mikołaja we Fryburgu, zespołu witraży do katedry wawelskiej i kościoła św. Wojciecha w Poznaniu. Jego polichromie stanowią dekorację skarbca kaplicy na Wawelu, kościoła w Płocku, katedry ormiańskiej we Lwowie (polichromia i mozaiki). Zajmował się grafiką użytkową, współpracował z warszawskim "Życiem" i krakowską "Chimerą", projektował plakaty. Był autorem tekstów o sztuce.
"Matka Boska Bolesna. Serce Matki Bożej", 1926
litografia barwna, 33,6 x 42,2 cm,
sygn. oł. p.d.: Józef Mehoffer; l.d. dedykacja oł.: Panu Janowi Hoplińskiemu przyjaźnie ofiaruję.
Grafika ze zbiorów Henryka Bednarskiego (1907-1991), wybitnego lwowskiego kolekcjonera i bibliofila, autora tekstów dotyczących sztuki, archeologii i architektury.
Wersja malarska powyższej litografii, z 1911, znajduje się w kolekcji prywatnej, również w kolekcji prywatnej znajduje się kompozycja "Święte Serce Jezusa" z 1911. (L. Ristujczina, "Józef Mehoffer geniusz polskiej secesji", Wydawnictwo SBM, Warszawa, 2020, il. ss. 12, 212-213)
Prezentowana litografia została dedykowana przez J. Mehoffera Janowi Hoplińskiemu (1887-1974) - malarzowi, technologowi malarstwa, pedagogowi. Był uczniem krakowskiej ASP w pracowni Stanisława Dębickiego. Od 1923 prowadził zajęcia z technologii i technik malarskich w krakowskiej ASP, od 1948 był profesorem nadzwyczajnym w tejże uczelni. W Muzeum Narodowym w Krakowie znajduje się portret Jana Hoplińskiego z 1919 autorstwa Józefa Mehoffera, również z autorską dedykacją dla portretowanego.
Malarz, twórca witraży i polichromii, grafik, ilustrator, wybitny przedstawiciel sztuki Młodej Polski. Kształcił się w krakowskiej SSP u J. Matejki i W. Łuszczkiewicza. W latach 1889-1890 kontynuował studia w akademii wiedeńskiej, a następnie w Paryżu w École Nationale des Beaux-Arts i Académie Colarossi (1891-1896). W 1902 został profesorem w krakowskiej ASP. Jej rektorem był w latach 1914-1918 oraz 1932-1933. Należał do TAP "Sztuka", której był członkiem-założycielem, angażował się w działalność Towarzystwa "Polska Sztuka Stosowana". Uczestniczył w wielu wystawach, m.in. warszawskiego TZSP, TPSP w Krakowie, Towarzystwa "Sztuka". Otrzymał liczne wyróżnienia, m.in. złoty medal w Paryżu w 1900, złoty medal w St. Louis w 1905, grand prix na Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925. Poza malarstwem olejnym do najważniejszych dziedzin jego twórczości należało projektowanie witraży i polichromii. Jest autorem m.in. cyklu 13 witraży dla katedry św. Mikołaja we Fryburgu, zespołu witraży do katedry wawelskiej i kościoła św. Wojciecha w Poznaniu. Jego polichromie stanowią dekorację skarbca kaplicy na Wawelu, kościoła w Płocku, katedry ormiańskiej we Lwowie (polichromia i mozaiki). Zajmował się grafiką użytkową, współpracował z warszawskim "Życiem" i krakowską "Chimerą", projektował plakaty. Był autorem tekstów o sztuce.