W idyllicznym krajobrazie otoczonym górami grupa kobiet czci Hinę, boginię księżyca. Na pierwszym planie dziewczyna gra na flecie. Po lewej stronie, rozdzielona pniem wysokiego drzewa, które dzieli kompozycję na dwie części jak zawias, inna grupa tańczy wokół bożka. Gauguin wyjechał na Tahiti w 1891 roku, mając nadzieję na znalezienie artystycznej inspiracji wśród ludów pierwotnych, których rozwój nie został dotknięty przez cywilizację zachodnią. Jednak wszystko, na co natrafił, to ślady chwalebnej przeszłości, skazanej już na wyginięcie. Mata Mua (W dawnych czasach) to hymn na cześć naturalnego stylu życia, którego Gauguin tak żarliwie poszukiwał. Namalowany w jasnych, płaskich kolorach i odrzucający wszelkie roszczenia do naturalizmu, jest również elegią na cześć utraconego Złotego Wieku.
heliograwiura barwna, papier welinowy o wysokiej gramaturze, 23 x 31 (odcisk płyty), 28 x 38 (w ramie);
sygn. z płyty pod kompozycją; numerowana ołówkiem 52/350. Oryginalny certyfikat.
W idyllicznym krajobrazie otoczonym górami grupa kobiet czci Hinę, boginię księżyca. Na pierwszym planie dziewczyna gra na flecie. Po lewej stronie, rozdzielona pniem wysokiego drzewa, które dzieli kompozycję na dwie części jak zawias, inna grupa tańczy wokół bożka. Gauguin wyjechał na Tahiti w 1891 roku, mając nadzieję na znalezienie artystycznej inspiracji wśród ludów pierwotnych, których rozwój nie został dotknięty przez cywilizację zachodnią. Jednak wszystko, na co natrafił, to ślady chwalebnej przeszłości, skazanej już na wyginięcie. Mata Mua (W dawnych czasach) to hymn na cześć naturalnego stylu życia, którego Gauguin tak żarliwie poszukiwał. Namalowany w jasnych, płaskich kolorach i odrzucający wszelkie roszczenia do naturalizmu, jest również elegią na cześć utraconego Złotego Wieku.