Piotr Antoni Wiatrak (1956-2009r). Absolwent Wydziału Malarstwa i Grafiki Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (pracownia profesora Józefa Zabłockiego). Dyplom z grafiki artystycznej otrzymał w 1985 roku. Praca zwieńczająca okres studiów uznana została za jedną z bardziej interesujących (Ogólnopolskie Dyplomy Roku 1985). Artysta brał udział w kilkunastu wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce, Niemczech, Szwajcarii, Francji, Hiszpanii, Szwecji, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Japonii. Ostatnia, pośmiertna wystawa miała miejsce w czerwcu 2010 w sopockim Dworku Sierakowskich.
Większość prac Wiatraka przepełniona głębszą symboliką dotyka szczególnie osobistych przeżyć człowieka związanych z jego cierpieniem i moralnym rozdarciem, nieuchwytna staje się zatem granica między światem Dobra i światem Zła. Pejzaże, martwe natury oraz obrazy o tematyce religijnej inspirowane twórczością ludową pojawiły się dopiero w ostatnich latach jego życia, kiedy tworzył w Węgorzewie. Artysta nigdy nie ograniczał się do jednej techniki. Z upodobaniem posługiwał się akwafortą, akwatintą, mezzotintą, suchą igłą, spod jego ręki wyszło wiele monotypii, a także linoryty. Często stosował własne techniki. Konstruował narzędzia pracy po to, by móc wykorzystać każdy materiał, który go inspirował. Eksperymentował. Z naturalnych materiałów takich, jak: kamień, drewno tworzył w swoim atelier małe instalacje, które stawały się z czasem pierwowzorem formy utrwalonej na papierze.
W 2001 roku Piotr Antoni Wiatrak z rodziną zamieszkał w Węgorzewie niedaleko Giżycka. Tu obserwując mazurską przyrodę czerpał z niej natchnienie dla swojej dalszej pracy. Z upodobaniem oddawał się drugiej pasji, jaką była dla niego fotografia. Tych ostatnich fascynacji nie zdołał jednak w pełni rozwinąć. Zmarł 17 lipca 2009 roku we wsi Wesołowo pod Węgorzewem.
Piotr Antoni Wiatrak (1956-2009r). Absolwent Wydziału Malarstwa i Grafiki Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (pracownia profesora Józefa Zabłockiego). Dyplom z grafiki artystycznej otrzymał w 1985 roku. Praca zwieńczająca okres studiów uznana została za jedną z bardziej interesujących (Ogólnopolskie Dyplomy Roku 1985). Artysta brał udział w kilkunastu wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce, Niemczech, Szwajcarii, Francji, Hiszpanii, Szwecji, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Japonii. Ostatnia, pośmiertna wystawa miała miejsce w czerwcu 2010 w sopockim Dworku Sierakowskich.
Większość prac Wiatraka przepełniona głębszą symboliką dotyka szczególnie osobistych przeżyć człowieka związanych z jego cierpieniem i moralnym rozdarciem, nieuchwytna staje się zatem granica między światem Dobra i światem Zła. Pejzaże, martwe natury oraz obrazy o tematyce religijnej inspirowane twórczością ludową pojawiły się dopiero w ostatnich latach jego życia, kiedy tworzył w Węgorzewie. Artysta nigdy nie ograniczał się do jednej techniki. Z upodobaniem posługiwał się akwafortą, akwatintą, mezzotintą, suchą igłą, spod jego ręki wyszło wiele monotypii, a także linoryty. Często stosował własne techniki. Konstruował narzędzia pracy po to, by móc wykorzystać każdy materiał, który go inspirował. Eksperymentował. Z naturalnych materiałów takich, jak: kamień, drewno tworzył w swoim atelier małe instalacje, które stawały się z czasem pierwowzorem formy utrwalonej na papierze.
W 2001 roku Piotr Antoni Wiatrak z rodziną zamieszkał w Węgorzewie niedaleko Giżycka. Tu obserwując mazurską przyrodę czerpał z niej natchnienie dla swojej dalszej pracy. Z upodobaniem oddawał się drugiej pasji, jaką była dla niego fotografia. Tych ostatnich fascynacji nie zdołał jednak w pełni rozwinąć. Zmarł 17 lipca 2009 roku we wsi Wesołowo pod Węgorzewem.