Malarz, rysownik, grafik. W latach 1962-1968 studiował w warszawskiej ASP pod kierunkiem J. Studnickiego i J. Cybisa. Dyplom uzyskał w 1968. W 1965 utworzył wraz z J. Zielińskim grupę Neo-Neo-Neo. Malował wówczas obrazy o gładkiej fakturze przedstawiające ludzkie sylwety założone jednorodnym kolorem pojawiające się na podobnie traktowanym tle. W sposobie prowadzenia konturu wyczuwalne są w tych pracach inspiracje płynną, secesyjną linią. W okresie tym gama kolorystyczna obrazów Dobkowskiego została zawężona do kilku podstawowych barw - czerwieni, zieleni i błękitu - zderzonych na zasadzie dysonansu. Kompozycje te aluzyjnie oddają archetypiczne treści związane z erotyzmem, płodnością i biologiczną witalnością. Prezentowana, wczesna kompozycja Dobkowskiego oparta jest na przenikaniu się utrzymanych w różnych odcieniach zieleni sylwet. W centrum postać adorowana przez dwie mniejsze figury przypominające figlarne dzieci.