W roku 1904 podjął studia w warszawskiej SSP pod kierunkiem M. Kotarbińskiego i K. Krzyżanowskiego, które kontynuował w akademii krakowskiej, w pracowniach T. Axentowicza, J. Pankiewicza i S. Dębickiego. Po zakończeniu nauki podróżował do Wiednia i Włoch. W roku 1919 osiadł w Warszawie, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów w Poznaniu, Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych oraz Grupy "IV" i Grupy "XII". Debiutował w 1911 r. w warszawskiej Zachęcie, tam też, w latach 1915 i 1922, odbyły się wystawy monograficzne jego prac. Poza stolicą prezentował swoją twórczość w Wilnie, Łodzi, Poznaniu, Lublinie, Białymstoku. W twórczości artysty dominuje tematyka pejzażowa. Często wyjeżdżał w Tatry, by malować tamtejsze krajobrazy. Ponadto wykonywał portrety, martwe natury oraz sceny rodzajowe. Artysta szczególną uwagę poświęcał zagadnieniom światła i barwy. Od swych mistrzów przejął sprawność w tworzeniu szybkim, malarskim gestem.

84
Marian PUFFKE (Kalisz 1888 - Warszawa 1925)

Martwa natura z zającami

pastel, papier, 69,5 × 98,5 cm
sygn. p. d.: M.Puffke


10 000 - 12 000 zł

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

W roku 1904 podjął studia w warszawskiej SSP pod kierunkiem M. Kotarbińskiego i K. Krzyżanowskiego, które kontynuował w akademii krakowskiej, w pracowniach T. Axentowicza, J. Pankiewicza i S. Dębickiego. Po zakończeniu nauki podróżował do Wiednia i Włoch. W roku 1919 osiadł w Warszawie, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów w Poznaniu, Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych oraz Grupy "IV" i Grupy "XII". Debiutował w 1911 r. w warszawskiej Zachęcie, tam też, w latach 1915 i 1922, odbyły się wystawy monograficzne jego prac. Poza stolicą prezentował swoją twórczość w Wilnie, Łodzi, Poznaniu, Lublinie, Białymstoku. W twórczości artysty dominuje tematyka pejzażowa. Często wyjeżdżał w Tatry, by malować tamtejsze krajobrazy. Ponadto wykonywał portrety, martwe natury oraz sceny rodzajowe. Artysta szczególną uwagę poświęcał zagadnieniom światła i barwy. Od swych mistrzów przejął sprawność w tworzeniu szybkim, malarskim gestem.