Malarz, fotografik. Studiował malarstwo w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (1919-26) u Tadeusza Pruszkowskiego i Edwarda Trojanowskiego. W latach 1934-39 był członkiem Bloku Zawodowego Artystów Plastyków, zaś po wojnie ZPAF. W latach trzydziestych zaczął uprawiać obok malarstwa również fotografię, która w latach powojennych zdominowała jego twórczość artystyczną. Brał udział w wielu wystawach krajowych i zagranicznych. Podoski był członkiem i współzałożycielem jednego z najważniejszych ugrupowań artystycznych okresu międzywojennego - bractwa św. Łukasza (1925-1939). Ugrupowanie to zostało założone przez uczniów profesora Pruszkowskiego, m.in. Jana Gotarda, Edwarda Kokoszko, Antoniego Michalaka, Jana Wydrę oraz Jana Zamoyskiego. Pó¼niej dołączyli do nich inni artyści, wśród nich Bolesław Cybis. Łukaszowcy programowo nawiązywali do wzorów malarstwa szesnasto- i siedemnastowiecznego. Malowali sceny historyczne, rodzajowe, biblijne, a także pejzaże i portrety. Jedną z głośniejszych realizacji grupy, w której wziął udział Podoski oraz dziesięciu innych artystów, było wykonanie siedmiu obrazów (o wymiarach 120 x 200 cm), przedstawiających najważniejsze wydarzenia z historii Polski do Pawilonu Polskiego na Światową Wystawę w Nowym Jorku w 1939.