Uczył się w Szkole Rysunkowej J. Kacenbogena w Łodzi. Utrzymywał wówczas kontakty z kręgiem żydowskich artystów skupionych wokół W. Braunera. Studiował krótko w ASP w Monachium. W 1912 r. przybył do Paryża, gdzie kontynuował naukę w Académie de la Grande Chaumiere. Związał się z grupą artystów z "La Ruche" - budynku na Montparnassie, w którym mieściły się tanie pracownie wynajmowane głównie przez artystów z Europy środkowej i wschodniej; przyjaźnił się z Soutinem, Chagallem, Modiglianim, Pascinem i Utrillem. W latach 1910-13 utrzymywał żywe kontakty ze środowiskiem żydowskim uczestnicząc w dyskusjach na temat odrębności i specyfiki sztuki narodowej. W l. 20. i 30. często przebywał na wsi. W lutym 1944 r. został wywieziony przez Niemców do obozu w Drancy, a stamtąd prawdopodobnie do Oświęcimia. Epstein wystawiał w Paryżu: od 1921 na Salonach Jesiennym i Niezależnych, w latach 1927-31 na Salonie Tuileries. W 1946 r. w Galerie Berri-Raspail odbyła się pośmiertna prezentacja twórczości artysty. Głównym tematem obrazów Epsteina są pejzaże; malował ponadto martwe natury, akty i kompozycje figuralne. Pod wpływem sztuki Cézanne`a i estetyki wczesnego kubizmu jego kompozycje uległy uproszczeniu i geometryzacji. W l. 20. stężoną ekspresję obrazów pogłębiło dynamiczne prowadzenie pędzla, zróżnicowanie efektów fakturalnych, syntetyczne traktowanie form i bogata gama nasyconych, kontrastowo zestawionych barw. Oferowana martwa natura malowana w tym właśnie okresie utrzymana jest w manierze malarstwa Ecole de Paris; dzbany, warzywa, owoce i ryby ujęte z podwyższonego punktu obserwacji, namalowane zostały w sposób syntetyczny i określone wyrazistą linią konturu. Gama barwna zdominowana została przez czerwienie, oranże, żółcienie i oziębiona przez zielenie i błękity.
olej, płótno,
54 x 73
sygn. p. g.: H. Epstein
Uczył się w Szkole Rysunkowej J. Kacenbogena w Łodzi. Utrzymywał wówczas kontakty z kręgiem żydowskich artystów skupionych wokół W. Braunera. Studiował krótko w ASP w Monachium. W 1912 r. przybył do Paryża, gdzie kontynuował naukę w Académie de la Grande Chaumiere. Związał się z grupą artystów z "La Ruche" - budynku na Montparnassie, w którym mieściły się tanie pracownie wynajmowane głównie przez artystów z Europy środkowej i wschodniej; przyjaźnił się z Soutinem, Chagallem, Modiglianim, Pascinem i Utrillem. W latach 1910-13 utrzymywał żywe kontakty ze środowiskiem żydowskim uczestnicząc w dyskusjach na temat odrębności i specyfiki sztuki narodowej. W l. 20. i 30. często przebywał na wsi. W lutym 1944 r. został wywieziony przez Niemców do obozu w Drancy, a stamtąd prawdopodobnie do Oświęcimia. Epstein wystawiał w Paryżu: od 1921 na Salonach Jesiennym i Niezależnych, w latach 1927-31 na Salonie Tuileries. W 1946 r. w Galerie Berri-Raspail odbyła się pośmiertna prezentacja twórczości artysty. Głównym tematem obrazów Epsteina są pejzaże; malował ponadto martwe natury, akty i kompozycje figuralne. Pod wpływem sztuki Cézanne`a i estetyki wczesnego kubizmu jego kompozycje uległy uproszczeniu i geometryzacji. W l. 20. stężoną ekspresję obrazów pogłębiło dynamiczne prowadzenie pędzla, zróżnicowanie efektów fakturalnych, syntetyczne traktowanie form i bogata gama nasyconych, kontrastowo zestawionych barw. Oferowana martwa natura malowana w tym właśnie okresie utrzymana jest w manierze malarstwa Ecole de Paris; dzbany, warzywa, owoce i ryby ujęte z podwyższonego punktu obserwacji, namalowane zostały w sposób syntetyczny i określone wyrazistą linią konturu. Gama barwna zdominowana została przez czerwienie, oranże, żółcienie i oziębiona przez zielenie i błękity.