Stan zachowania: dr przedarcia tektury przy prawej krawędzi.
Obraz z prywatnych zbiorów doc. Józefa Ligęzy (1910-1972), wybitnego etnografa, folklorysty, zbieracza śląskich pieśni ludowych, w latach 1963-1972 dyrektora Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu.
Malarz, rysownik, muzealnik. Kształcił się w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Mehoffera, X. Dunikowskiego i J. Wojnarskiego (1925-1933), uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Do 1935 mieszkał w Krakowie, skąd przeniósł się do Warszawy. W czasie powstania warszawskiego spłonęło mieszkanie artysty wraz z pracownią. Po wojnie związał się z Gliwicami. Przedwojenna twórczość artysty nawiązuje do osiągnięć polskiego koloryzmu, lata powojenne to inspiracje Cezannem i postkubizmem Picassa i Braque`a.
tempera, tektura, 49,5 x 69 cm,
sygn. l.d.: F. Hayder 1957.
Stan zachowania: dr przedarcia tektury przy prawej krawędzi.
Obraz z prywatnych zbiorów doc. Józefa Ligęzy (1910-1972), wybitnego etnografa, folklorysty, zbieracza śląskich pieśni ludowych, w latach 1963-1972 dyrektora Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu.
Malarz, rysownik, muzealnik. Kształcił się w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Mehoffera, X. Dunikowskiego i J. Wojnarskiego (1925-1933), uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Do 1935 mieszkał w Krakowie, skąd przeniósł się do Warszawy. W czasie powstania warszawskiego spłonęło mieszkanie artysty wraz z pracownią. Po wojnie związał się z Gliwicami. Przedwojenna twórczość artysty nawiązuje do osiągnięć polskiego koloryzmu, lata powojenne to inspiracje Cezannem i postkubizmem Picassa i Braque`a.