Uczeń J. Stanisławskiego, uczestnik wspólnych plenerów malarskich, czołowy przedstawiciel jego szkoły. W czasie studiów w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1900-1908) otrzymał dwa srebrne medale. Od 1903 r. wielokrotnie wystawiał w TPSP w Krakowie, Lwowie i Warszawie. Był członkiem wiedeńskiej "Secesji" oraz T.A.P. "Sztuka" w Krakowie. W 1930 r. został wykładowcą macierzystej uczelni, od 1937 r. w stopniu profesora. Uprawiał głównie malarstwo pejzażowe; wielokrotnie powtarzał motyw krajobrazu tatrzańskiego i podgórskiego.