Studiował w ASP w Krakowie u F. Ruszczyca i J. Mehoffera (1907-1912). Członek "Formistów" (1918-1922) i grupy artystów wielkopolskich "Plastyka" (1925-1930). Wystawiał także z grupami "Awangarda" (1930), "Jednoróg" (od 1930) i "Nowa Generacja" (1932). Prace m.in. w Muzeach Narodowych w Krakowie, Poznaniu i Warszawie. Większość dorobku uległa zniszczeniu w powstaniu warszawskim.
"Po 1954 w malarstwie Dołżyckiego nastąpił ponowny zwrot w kierunku syntezy koloru i formy, szczególnie zaś interesował artystę w tym okresie problem dynamizmu koloru […] (SAP)".