Dużego formatu dekoracyjna akwarela przedstawia martwą naturę ułożoną z owoców: arbuza, gruszek, brzoskwini, owocu granatu i winogron oraz kolb kukurydzy. Te ostatnie, ze względu na kształt i sztywność, stanowią podstawę konstrukcji martwej natury, która bez nich nie byłaby tak zwarta. Kompozycja utrzymana jest w ciepłej, żółtozielonej tonacji, z akcentami fioletu w partii ciemnych winogron. Tłem dla owoców i warzyw jest porośnięty mchem głaz. Kolorystyka i składające się na martwą naturę owoce i warzywa charakterystyczne są dla jesiennych zbiorów.
Znaczny format dzieła, nietypowy dla takiego tematu wykonywanego w technice akwarelowej i sposób jego zakomponowania wyraźnie odwołuje się do wczesnobarokowej tradycji włoskiej, zwłaszcza rzymskiej (np. Pietro Paolini 1603-1681), gdzie złożone z prawdziwych owoców i warzyw martwe natury umieszczano na neutralnych stołach lub parapetach.
Akwarela namalowana jest z wielką starannością, znamionującą akademickie wykształcenie artysty nie notowanego niestety w literaturze; nie pozbawiona jest rozmachu i walorów dekoracyjnych, może zatem służyć jako ozdoba pokoju jadalnego.
Akwarela, papier krawędziami naklejony na deskę, 68,7 x 102,8 cm, na marginesach ukrytych pod ramą nałożone pędzlem próbki kolorów.
Sygnowany u dołu po lewej pędzelkiem w tonie brunatnym: VBeltrandi | 1880 (inicjał imienia i pierwsza litera nazwiska związane).
Dużego formatu dekoracyjna akwarela przedstawia martwą naturę ułożoną z owoców: arbuza, gruszek, brzoskwini, owocu granatu i winogron oraz kolb kukurydzy. Te ostatnie, ze względu na kształt i sztywność, stanowią podstawę konstrukcji martwej natury, która bez nich nie byłaby tak zwarta. Kompozycja utrzymana jest w ciepłej, żółtozielonej tonacji, z akcentami fioletu w partii ciemnych winogron. Tłem dla owoców i warzyw jest porośnięty mchem głaz. Kolorystyka i składające się na martwą naturę owoce i warzywa charakterystyczne są dla jesiennych zbiorów.
Znaczny format dzieła, nietypowy dla takiego tematu wykonywanego w technice akwarelowej i sposób jego zakomponowania wyraźnie odwołuje się do wczesnobarokowej tradycji włoskiej, zwłaszcza rzymskiej (np. Pietro Paolini 1603-1681), gdzie złożone z prawdziwych owoców i warzyw martwe natury umieszczano na neutralnych stołach lub parapetach.
Akwarela namalowana jest z wielką starannością, znamionującą akademickie wykształcenie artysty nie notowanego niestety w literaturze; nie pozbawiona jest rozmachu i walorów dekoracyjnych, może zatem służyć jako ozdoba pokoju jadalnego.