W prezentowanej kompozycji przejawia się dobitnie dekoracyjny zmysł Menkesa, który w amerykańskim okresie jego twórczości przybierał coraz to nowy kształt. Świetlista, intensywna kolorystyka oparta jest tu na akordzie karminów, seledynów, błękitów, podbitych oranżem brązów iamanych bieli. Rozbudowany motyw kwiatów wydobyty został szybkim, dynamicznym duktem pędzla, zamaszystym konturem, miejscami uwalniającym się od plamy barwnej, gdzie indziej zanikającym.