W kompozycji wyraźne są wpływy malarstwa Van Gogha. Przedstawienie banalnego z pozoru motywu, jakim jest wypełniony jabłkami wiklinowy koszyk ustawiony na stole przekrytym pomiętymi gazetami, zyskuje rangę muzealnego dzieła sztuki. Sprawia to formalne mistrzostwo artystki; syntetyczny rysunek stanowiący organiczną część pikturalnej warstwy obrazu, sciszona gama barwna ograniczona do czerwieni, żółcieni i zieleni dopełnionych brązem i szarością, wreszcie stosowany przez postimpresjonistów sposób kadrowania wycinka przestrzeni z podwyższonego punktu obserwacji, co wprowadza do kompozycji intymny nastrój. Czytelny dukt pędzla i impastowa faktura nawiązują do morfologicznych cech płócien Van Gogha. Omawiane dzieło repr. jest w: " Malarstwo polskie Ewy i Wojciecha Fibaków" (Muzeum Narodowe w Warszawie 1992, s. 67; poch. Petit Palais, Genewa, 1987).