Studiował w warszawskiej SSP i na Politechnice. W roku 1907 wyjechał do Paryża, by podjąć studia w Academie "La Palette". Tam też osiedlił się. Regularnie wystawiał w Paryżu na Salonach: Niezależnych, Tuileries i Majowym. Po roku 1915 nawiązał bliskie kontakty z kręgiem paryskiej awangardy, Lipchitzem, Picassem, Jacobem, Matissem, Grisem, Severinim i Metzingerem. Miał indywidualne wystawy w renomowanych galeriach Paryża i Londynu: Druet, Rosenberg, de l`Effort Moderne, Zborowski, Bernheim, Zak, Drouant, Pétrides i Suillerot. Na wczesną twórczość Haydena oddziałał syntetyzm szkoły Pont-Aven i malarstwo Ślewińskiego. W pó¼niejszej fazie widoczny jest wpływ Cézanne`a, a także dążenia zbliżone do kubistów. W latach 1922-1953 artysta powrócił do obserwacji natury oraz poszukiwań kolorystycznych; jego twórczość zbliżyła się do malarstwa Mojżesza Kislinga. O końcowej fazie twórczości Haydena, z której pochodzi prezentowana praca, pisze Irena Kossowska: "wykorzystał swe kubistyczne doświadczenia tworząc dekoracyjne kompozycje o mocno podkreślonych walorach linii i plamy barwnej; obrazy te sytuowały się niekiedy na pograniczu sztuki abstrakcyjnej. Post-kubistyczny sposób syntetyzowania form przejawił się przede wszystkim w martwych naturach, oszczędnych w środkach wyrazu, operujących płaską, jednorodną plamą koloru i wątłym konturem schematycznie opisującym kształty przedmiotów. Dekoracyjną płaskość kompozycji o wertykalnie spiętrzonym układzie planów intensyfikował często dwutakt czerni i czerwieni dopełniony akcentami szarości. Zakres środków ekspresji poszerzył artysta o litografię barwną. Posługując się tą techniką tworzył kompozycje o uproszczonych, zrytmizowanych formach; kontrastowe zestroje barw zamkniętych w wąskim rejestrze zwierał czarnym konturem".