Obraz nosi autorski tytuł Martwa natura z cytatem, przy czym tytułowym cytatem jest tu - umieszczona w głębi, za biało nakrytym stołem - Piastunka, dzieło Olgi Boznańskiej z 1899 (patrz niżej) ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu.

Ta wrażliwie malowana Martwa natura, nastrojowe płótno o stonowanych barwach wydaje się być modelowym przykładem, niemalże ilustracją słów Olgierda Bierwiaczonka: Nie jestem demiurgiem posiadającym moc stwarzania nowych światów. Toteż nie interesują mnie i nigdy nie interesowały poszukiwania oryginalności w dziedzinie formy i środków wypowiedzi. Nie znoszę przy tym wszelkiego pustosłowia, frazesów i demagogii. Malarstwo moje - pragnę - aby cechowała skromność, szczerość i prostota, wynikające ze świadomości jego roli, ograniczeń i uwarunkowań.

Martwa natura z cytatem od 1985 była własnością Galerii Zachęta. Wraz z innymi obiektami z tych zbiorów, w listopadzie 2008 roku, obraz został wystawiony i sprzedany na specjalnej aukcji prac, którą - jak podano w katalogu - zorganizowano i przeprowadzono: "w celu uporządkowania kolekcji, uczynienia jej bardziej przemyślaną i harmonijną /.../ Obecnie [zbiory Zachęty] mają bardzo niespójny, pełen dysproporcji charakter. /.../ Celem aukcji /.../ jest także ożywienie kolekcji. Pragniemy więc wprowadzić na rynek sztuki niektóre z dzieł z naszych zbiorów, dając im szansę na odkrycie przez koneserów. Za pozyskane w ten sposób środki Zachęta będzie mogła uzupełnić swoją kolekcję o brakujące ogniwa i nabyć dzieła młodych twórców. /.../ Jest to praktyka uznana na świecie [a] możliwość odsprzedaży [można] potraktować jako stały roboczy element nigdy nie kończącej się pracy nad formowaniem kolekcji muzealnych".

Olgierd Bierwiaczonek, malarz i pedagog. Jego droga do malarstwa nie była łatwa. Dzieciństwo, młodość, lata II wojny i okupacji niemieckiej spędził na Wileńszczyźnie. Jako dziewiętnastolatek, w lipcu 1944 roku został wcielony do II Armii Ludowego Wojska Polskiego, z którą przeszedł cały jej szlak bojowy. W latach 1946-1952 pełnił zawodową służbę wojskową. Równocześnie uczył się w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych w Przemyślu. W 1950 roku zdał maturę, poczym uczęszczał na zajęcia kółka plastycznego w Miejskim Domu Kultury w Przemyślu. W 1951 rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Katowicach, skąd niebawem przeniósł się na Wydział Malarstwa do Akademii Sztuk Plastycznych w Warszawie, gdzie był uczniem prof. Eugeniusza Eibischa i w 1956 roku uzyskał dyplom. Po studiach zamieszkał w Mikołowie na Śląsku. Pracował jako nauczyciel rysunku i wychowania plastycznego w Katowicach, a równocześnie sam dużo malował. Czynny w środowisku śląskich plastyków, w latach 1967-1972 był, m.in. prezesem Zarządu Okręgu ZPAP w Katowicach. W latach 1965-1976 wystawiał wraz z Grupą Malarzy Realistów. W roku 1974 zrezygnował z pracy pedagogicznej, na stałe zamieszkał w Katowicach i w pełni zajął się własną twórczością. W 1984 został członkiem Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików. Malował przede wszystkim portrety, a także martwe natury i pejzaże. Swoje obrazy prezentował na licznych wystawach - indywidualnych i zbiorowych. Prace artysty znajdują się w licznych zbiorach prywatnych i muzealnych w kraju i za granicą, m.in.: w Galerii Uffizi we Florencji.