Martwych natur Wyczółkowski namalował stosunkowo niewiele, brak również wzmianek pochodzących bezpośrednio od artysty na ten temat, a jednak uważa się, że martwe natury należą do jego wybitnych osiągnięć. Warto wspomnieć "Martwą naturę z wazą", 1905, olej, płótno naklejone na tekturę, 62,5 x 86 cm, MNW, "Martwą naturę z winogronami i nożem", 1905, akwarela, papier, 40 x 52 cm, kolekcja prywatna, "Martwą naturę z samowarem", 1911, akwarela, tempera, kredka, papier, 100 x 70 cm, kolekcja prywatna, "Martwą naturę z rybami", akwarela, papier, 68,5 x 99 cm, Muzeum Śląskie w Katowicach.
Poza wspomnianymi pracami Maria Twarowska wymienia jeszcze dwie kompozycje: "Na wystawie TZSP w Warszawie w 1937 r. były: "Martwa natura z pomidorami i bażantem", akw. i temp., 73 x 100, sygn. "L. Wyczół 1911", wł. A Wohl i "Jabłka i wino" ol. pł. 62 x 74,5 cm, sygn. "L. Wycz", data nieczytelna, wł. A. Sturm.
Niewątpliwie tego rodzaju dzieł Wyczółkowskiego jest więcej w zbiorach prywatnych". ("Leon Wyczółkowski. Listy i Wspomnienia", opracowała Maria Twarowska, Ossolineum, Wrocław 1960, s.109).
Malarz, grafik i pedagog, był jednym z najwybitniejszych artystów polskich tworzących na przełomie XIX i XX w. Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem W.Gersona i A. Kamińskiego (1869-1873), następnie kontynuował je w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych u A. Wagnera (1875-1877), w Krakowie u J. Matejki (1877/78) i podczas dwukrotnych wyjazdów do Paryża (1878 i 1889). Po studiach zamieszkał we Lwowie, później przeniósł się do Warszawy. Lata 1883-1889 spędził podróżując po Ukrainie i Podolu. W 1895 przeniósł się do Krakowa powołany na wykładowcę tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych. W latach następnych wiele podróżował - do Włoch, Francji, Hiszpanii, Holandii, Anglii. Należał do grona członków-założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka“. Wiele wystawiał tak w kraju, jak i za granicą. Lata 1929-1936 spędził w Poznaniu i Gościeradzu, dojeżdżając do Warszawy, gdzie (od 1934) prowadził katedrę grafiki w Akademii Sztuk Pięknych. Malował krajobrazy, portrety, sceny rodzajowe, martwe natury i kwiaty. Chętnie posługiwał się techniką pastelu i akwareli, był wybitnym grafikiem, zajmował się też rzeźbą.
„Martwa natura z bażantem”, 1908
olej, płótno naklejone na tekturę, 57 x 51 cm,
sygn. p.g.: L Wyczół / 908
Na odwrocie drukowana nalepka Muzeum Historii Katowic: Wystawa: / Prywatna kolekcja z Poznania. / Malarstwo polskie. / Porcelana europejska. / Katowice, marzec-maj 2005.
Opinia M. Piotra Michałowskiego z 1998.
Martwych natur Wyczółkowski namalował stosunkowo niewiele, brak również wzmianek pochodzących bezpośrednio od artysty na ten temat, a jednak uważa się, że martwe natury należą do jego wybitnych osiągnięć. Warto wspomnieć "Martwą naturę z wazą", 1905, olej, płótno naklejone na tekturę, 62,5 x 86 cm, MNW, "Martwą naturę z winogronami i nożem", 1905, akwarela, papier, 40 x 52 cm, kolekcja prywatna, "Martwą naturę z samowarem", 1911, akwarela, tempera, kredka, papier, 100 x 70 cm, kolekcja prywatna, "Martwą naturę z rybami", akwarela, papier, 68,5 x 99 cm, Muzeum Śląskie w Katowicach.
Poza wspomnianymi pracami Maria Twarowska wymienia jeszcze dwie kompozycje: "Na wystawie TZSP w Warszawie w 1937 r. były: "Martwa natura z pomidorami i bażantem", akw. i temp., 73 x 100, sygn. "L. Wyczół 1911", wł. A Wohl i "Jabłka i wino" ol. pł. 62 x 74,5 cm, sygn. "L. Wycz", data nieczytelna, wł. A. Sturm.
Niewątpliwie tego rodzaju dzieł Wyczółkowskiego jest więcej w zbiorach prywatnych". ("Leon Wyczółkowski. Listy i Wspomnienia", opracowała Maria Twarowska, Ossolineum, Wrocław 1960, s.109).
Malarz, grafik i pedagog, był jednym z najwybitniejszych artystów polskich tworzących na przełomie XIX i XX w. Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem W.Gersona i A. Kamińskiego (1869-1873), następnie kontynuował je w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych u A. Wagnera (1875-1877), w Krakowie u J. Matejki (1877/78) i podczas dwukrotnych wyjazdów do Paryża (1878 i 1889). Po studiach zamieszkał we Lwowie, później przeniósł się do Warszawy. Lata 1883-1889 spędził podróżując po Ukrainie i Podolu. W 1895 przeniósł się do Krakowa powołany na wykładowcę tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych. W latach następnych wiele podróżował - do Włoch, Francji, Hiszpanii, Holandii, Anglii. Należał do grona członków-założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka“. Wiele wystawiał tak w kraju, jak i za granicą. Lata 1929-1936 spędził w Poznaniu i Gościeradzu, dojeżdżając do Warszawy, gdzie (od 1934) prowadził katedrę grafiki w Akademii Sztuk Pięknych. Malował krajobrazy, portrety, sceny rodzajowe, martwe natury i kwiaty. Chętnie posługiwał się techniką pastelu i akwareli, był wybitnym grafikiem, zajmował się też rzeźbą.