Studia artystyczne odbył w latach 1920-21 w Akademii Sztuki i Przemysłu Artystycznego we Wrocławiu pod kierunkiem O. Müllera. Naukę kontynuował w latach 1921-24 w krakowskiej ASP u J. Pankiewicza. Razem z Komitetem Paryskim wyjechał w 1924 r. do Paryża. W 1931 r. powrócił do kraju inicjując rozwój nurtu kolorystycznego w polskim malarstwie międzywojennym. Po II wojnie światowej został mianowany profesorem warszawskiej ASP; w latach 1955-57 wykładał w WSSP w Sopocie. Sztuka Cybisa wywodzi się z francuskiego postimpresjonizmu; zasadniczy wpływ na postawę artysty wywarły estetyczne koncepcje Cézanne`a i Bonnarda. Artysta dążył do stworzenia malarstwa o uniwersalnych walorach estetycznych i wysokim poziomie warsztatowym; wyznacznikiem "dobrego malarstwa" było dla niego wykreowanie kompozycji akcentującej powierzchnię płótna, doskonałe zestrojenie jakości kolorystycznych i uwydatnienie nasyconej światłem materii malarskiej. Estetyka kapistowska zakładała autonomię obrazu polegającą na odejściu od iluzjonistycznego naśladownictwa natury; relacje między przedmiotami dostarczały jedynie pretekstu do rozwijania barwnych harmonii, smakowania koloru i analizowania efektów fakturalnych. Bezwzględny prymat w twórczości Cybisa zdobyła kameralna tematyka - martwa natura, pejzaż i akt. Oferowany obraz przedstawia martwą naturę ułożoną na tle draperii. Nad stołem, na którym piętrzy się stos jarzyn, zawisły bażanty. Dla artysty to tylko wizualny impuls dla stworzenia bogatej kompozycji kolorystycznej, której gama oparta została na różnorodnych tonach zieleni i brązów z akcentami oranżów i błękitów. Charakterystyczna dla malarstwa Cybisa jest także faktura obrazu budowana krótkimi, uderzeniami pędzla, które tworzą efekt optycznej migotliwości. Analogię stylistyczną dla omawianego obrazu dostarczają prace repr. w katalogu retrospektywnej wystawy Cybisa zorganizowanej w Zachęcie w 1997 " Martwa natura z gołąbkiem", (1929-31, s.131) i "Martwa natura żółta" (1930, s. 133).