Józef Pankiewicz uczył się malarstwa w prywatnej szkole W. Gersona, w warszawskiej Klasie Rysunkowej (1884-85 u W. Gersona i A. Kamińskiego), w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (1885/86) dokąd wyjechał razem z W. Podkowińskim. Wyjeżdżał do Paryża (1889, także z W. Podkowińskim), wielokrotnie do Włoch (1894 i później), Francji, w latach 1897-906 odbył podróż do Holandii, Anglii, Niemiec i Austrii, w 1914 do Petersburga, Hiszpanii (1914-19, gdzie współpracował z R. Delaunay`em). Mieszkał w Krakowie, był tam profesorem ASP (po 1906 i od 1923) wszystkie letnie wakacje spędzając na południu Francji, na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Od 1925 przeniósł się do Paryża, gdzie działała w Paryżu filia ASP krakowskiej, skupiająca kilkunastu studentów, tzw. kapistów (mających nazwę od skrótu: K.P.- Komitet Paryski).
Pankiewicz malował portrety, martwe natury, pejzaże, zajmował się także grafiką. Jego twórczość może być ilustracją rozwoju nowoczesnego malarstwa polskiego: do czasu pierwszego pobytu w Paryżu pozostawała w nurcie modernizmu, od 1899 pod wpływem impresjonizmu francuskiego. prezentowana Martwa natura z azalią świadomie nawiązuje do malarstwa francuskiego, łącząc dekoracyjność Matisse`a (w którego martwych natura często pojawia się motyw wzorzystego obrusa) z syntetyczną forma Cezanne`a (jabłka Pankiewicza wydają się wręcz "cytatem" z obrazów Francuza).