Do obrazu dołączona jest ekspertyza Zenobii Karnickiej i Janiny Ładnowskiej z 2005 roku.
Autorki ekspertyzy datują dzieło na okres między 1924 a 1926 rokiem. Według nich obraz nosi znamiona kompozycji o cechach najbliższych Portretowi Emila Zegadłowicza z roku 1924 i bliskich pracy Don Kichot z 1926. Obrazy te wykazują wspólne cechy formistyczne w sposobie kształtowania ciętych rytmicznych płaszczyzn. Partiami są one cięte ostro lub odcinkiem łuku czy elipsy, a mimo wszystko spójnie budują kształty poszczególnych przedmiotów i strukturę tła. Cechą wspólną powyższych obrazów jest również intensywny, choć chłodny w odcieniach, koloryt i wielobarwny modelunek światłocieniowy. Prezentowana Martwa natura charakteryzuje się ciekawą aranżacją konwencjonalnych przedmiotów nieomal eliptycznie rozstawionych i okalających centrum układu. Mają one swoje rytmiczne, wielokierunkowe kontynuacje w formach wypełniających pozostałą przestrzeń obrazu. Wyraźne multiplikacje występują zwłaszcza w środkowej części obrazu i rozchodzą się promieniście ku lewemu górnemu narożnikowi kompozycji.
(za ekspertyzą Zenobii Karnickiej i Janiny Ładnowskiej)
olej, tektura
49 x 69,3 cm
sygn. p.d.: JHulewicz. [inicjały wiązane]
na odwrocie nalepka z opisem obrazu i numerem inwentaryzacyjnym; obok numer inwentaryzacyjny powtórzony również na ramie (czarnym markerem): PM 686; ponadto na górnej listwie ramy nalepka galerii w Łodzi
Do obrazu dołączona jest ekspertyza Zenobii Karnickiej i Janiny Ładnowskiej z 2005 roku.
Autorki ekspertyzy datują dzieło na okres między 1924 a 1926 rokiem. Według nich obraz nosi znamiona kompozycji o cechach najbliższych Portretowi Emila Zegadłowicza z roku 1924 i bliskich pracy Don Kichot z 1926. Obrazy te wykazują wspólne cechy formistyczne w sposobie kształtowania ciętych rytmicznych płaszczyzn. Partiami są one cięte ostro lub odcinkiem łuku czy elipsy, a mimo wszystko spójnie budują kształty poszczególnych przedmiotów i strukturę tła. Cechą wspólną powyższych obrazów jest również intensywny, choć chłodny w odcieniach, koloryt i wielobarwny modelunek światłocieniowy. Prezentowana Martwa natura charakteryzuje się ciekawą aranżacją konwencjonalnych przedmiotów nieomal eliptycznie rozstawionych i okalających centrum układu. Mają one swoje rytmiczne, wielokierunkowe kontynuacje w formach wypełniających pozostałą przestrzeń obrazu. Wyraźne multiplikacje występują zwłaszcza w środkowej części obrazu i rozchodzą się promieniście ku lewemu górnemu narożnikowi kompozycji.
(za ekspertyzą Zenobii Karnickiej i Janiny Ładnowskiej)