Kazimierz Podsadecki początkowo podjął naukę w krakowskiej Szkole Przemysłu Artystycznego, ale po półtora roku zaczął samodzielnie pracować na rozwojem swego talentu. Związał się artystycznymi grupami, w 1925 roku z "Blokiem", a w 1926 - z grupą "Presens". Z nią wystawiał swoje abstrakcyjne prace do roku 1928. W 1928 -1939 pracował jako grafik, w 1939 roku zorganizował z Janem Marią Brzeskim I Wystawę Modernistycznej Fotografii w Krakowie. W latach trzydziestych zwrócił się do malarstwa figuratywnego nawiązując do fowizmu. Od 1930 roku wystawiał w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Po II wojnie światowej zamieszkał w Szczecinie, tutaj zajmował się dydaktyką. W 1952 roku wrócił do Krakowa. Kontynuował swoje zainteresowania malarskie pejzażem, aktem, martwą naturą. Jego twórczość, o silnym piętnie indywidualizmu artystycznego, jednak w różnorodnych tendencjach zawsze ujawniała dominujący intensywny kolor i skłonność do deformacji formy.
Podsadecki w swej twórczości korzystał często z doświadczeń malarstwa abstrakcyjnego. Łączył je z wizją postimpresjonistyczną i własnym doświadczeniem w obserwacji i odtwarzaniu piękna. Jego "akwarele, traktowane często jak oleje mają w sobie wszelkie zalety tych ostatnich, spontaniczność wizji i wykonania, harmonię koloru i decyzję konstrukcji, choć ta, jak na dyscyplinę bardziej intymną przystało jest bogatsza, w większym stopniu rozbudowana."